માનવીનો ઇસ્વિકાર દેવતાઓનો ઇસ્વિકાર તમામનો સ્વિકાર શિવ કરે છે
તો ભગાણ શિવ્જીએ વધાને આવકારે છે એક અર્થમાં કે માળુ નથી થયું શિવ પાંસે પોંચી જાઓ ગંમે થ�
તો ગંગા આવું ભેદ ન રાખતી ઓય તો ગંગાનો ધારત કેમ ભેદ રાખી શકે શિવ્જી એ દુનિયાને કહું તમે �
પવિત્ર ગંમે તેવા હોં માનસ મોળું કરે જે ફોટો નિરાશ થેવો છે બાકી પોહચી જાઓ હજી નથી બગડી�
અપવિત્ર માનવી પશુ આવી રીત્ના એમ આપણા વિચારોનું યવું છે કેટલાક વિચારો સારા છે કેટલાક ન
જોઈને દેવતાવની સ્ત્રીઓ કેવા લાગી જસ દુલા તસ બની બરાતા જેવો વર્રા જોઈવી જાન પ્રસ્થાન ક
અને વર્રા જાને પાછા ગાય આપણું સનમાન થાય આપણને ઉતારા મળે પછી વર્રા જાનું જે થવું એ પાછા �
સ્વારથી દેવતાઓ લગન શિવ્જીના પણ કેટલા સ્વારથી બધ્ય આગળ છે જે મુખ્ય વ્યક્તી છે પાછા અન�
અને સમાજમાં અમેશ આવું બન આય કામના નો હોય એ બધા આગળ અને કામ કરી કરી જે તૂટી ગયા હોય એ પાછા �
કોઈ પણ પ્રસંગે કોઈ પણ વ્યાહવારમાં સમાજમાં અમેશ આવું અને તમે બધા જાણો લગનમાં વરગોડો ચ�
ચડે વરગોડે ચડે તરે બેંડ વાજાનો બોલાવે અહીં પૂલ બેંડ આયું અહીં અધાર જણાઓએ મર્દો અને એમા
બોહનો અર્થ તાથ્યાવાડની ભાશામાં તો બોહ એટલે ભય સાવધાન આમારાથી સાવધાન રેજો કાણકે આમેં �
છીએ આવુ જગતના વધા કારીઓમાં બની તો જે વાસ્તવેક છે એ પાછળ છે આમને તો અનુભવ થાય તેલે આ બધુ�
કો કરેઓ કે તેવું બને ગણી જે ગેય તથા ઓય પછી કથા શરૂ કરે ના ના કોઈ માંસો માં બહું મોટા માં�
માં હોય છે જેના લગ્ણ થાય છે જેનું મુખ્ય કામ છે જેના દ્વારા સમાજની સમસ્યાનો નાશ થવાનો એ �
શિવ પાછા અને પિતાંબ્ર વાળા બધા દેવતાવ આગળ આ જગતનો ક્રમ યુગો થી આમણમ ચાલીઓ આવેસે
તુર્સિદાસ જી વરણણ કરે સૌ પ્રથમ વિષ્ટુ પજી બ્રમા પજી વરુણામ દેવતાવોની કતારો લાગી ગયી
ભગવાનને તમે વરાજા છો વિષ્ટુ ભગવાને કરો ઉં તો જાને ઓંછું વરાજા પાછાલ છે લોકો બહું રાજી
થાયું બ્રમાનું સ્વાગત થાયું વરુણનું સ્વાગત થાયું અને છેલ્લે જાં ભગવાન શંકરનો સમાજ ગણ
બાલકો પ્રાણ લઈન ભાગયા છે કે આ વર્રાજો છે કે યમરાજાનો દૂત છે આખું મેદાન ખાલી થાયું ભગવ�
શંકરે હસ્તા હસ્તા ગણોને પૂછ્યું કે આ ગામમાં આવો રિવાજ છે કે સામીયાવાળા આમ ભાગે બજાય �
તુંલે માલીક આવો રિવાજ હોયી નહિ પરંતુ આપણા આગમનનો આ પ્રતાપ છે અને આ ભાગીન જેટલા ગયા એમા�
પોચીએ જ્યાં માંડવો હોય ત્યાં શીવને જરાપણ અપમાનની અસર નથાય અને ગણોની સાથે મંડપ તરફ આગળ વ
પયંકરાઓ તર્છાર વ્યાગ ત્વામાન ભુષાન જરાગ જરત્વીલ પયંકરાઓ
સંગભુત પ્રેત પિસાચ જોગીની કરીખ રજની જરાગ
સંગભુત પ્રેત પિસાચ જોગીની કરીખ રજની જરાગ
વરાજા એ ભસ્મ ચોડી છે શોક્રાઓ બોલ્યા અને સાથે કોઈ સારો માનસ નદી ગળામાં સરપો વિટા જે ભૂત
વરાજો પરણવાયે બાંસેટ વરાજો રંગ બંગ કરી નાયું ગામના લુકો તો આમ કોઈને ખોટું નો લાગે એટલ�
પરે પગ દબાયો તું તલવાર બંકર તું એયા પરણવાયો છે પછી ભાંઠો પડીઓ એટલે ખેશ ઓડીમ સુઈ ગયો એ�
પડીમ તો સુઈ ગયો તો પડીમ સુઈ ગયો તો તો પડીમ શીવાં શ્ટિરીતોચ્તોચ્ચ્ચેસ્ટોચ્ચેસ્ટીરી�