ม.ความรักใครแล้วเลยจะรู้ว่าความรักแม้รักเธอตามคนไม่รู้จักแต่ปากใจเพียงครั้งเดียวติดในใจชั่วการยามที่เราทั้งสองได้ผ่านพบลบเรื่องราวอาติดที่เรารักเธอคือความรักเธอที่ฉันหามานานนานแต่ความรักดูเหมือนเลือดล้างผลายทางไม่เป็นดั่งใจถ้าจะให้รู้พบคันใหญ่ต้องกีดกันเราให้ไกลกีดกันด้วยพันฟ้าแม่ไกลฉันยินดีถึงฝ่าไปกีดกันด้วยผู้พาทรุงฉันลับตาฉันไม่วันไหวกีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอแต่กีดกันด้วยช wygląda ฉันคงต้องยอมพายแพ้ใช่ไหมใช่หรือที่เป็นbabyใช่มีเถอะใช่มั้ยในตอนจบสุดท้าย นิยายรักมักให้คนห่างไกล ได้ย้อนกลับกลับมาเพื่อพบเจอ บอกรักเธออีกครั้งแต่ความจริงของฉัน รักเราคงเป็นไปดังนั้นไม่ได้พยายามแค่ไหน ไม่มีทางใดที่เราจะใกล้กันกีดกันด้วยแผ่นฟ้าไม่ไกล ฉันยินดีจะฝ่าไปกีดกันด้วยผู้พาสูงชั้น ลับตาฉันไม่วานไหวกีดกันด้วยเวลาที่เกิดไปฉันยืนดีรอเธอกีดกันด้วยช้าตาฉันคงต้องยอมพลายแพ้ ใช่ไหมใช่ไหมOhhh...กิดกันด้วย之後แผนฟ้าในใกล้ฉันยืนดีจะฝ่าไปกิดกันด้วยผู้ภาคสุ่มฉันหลับตาฉันไม่หวั่นไหวกิดกันด้วยเวลาฉันavil at the pointless harborฉันยินดีรอ แต่กีดกันด้วยชะตาฉันคงต้องยอมภายแพ้ ใช่ไหมกีดกันด้วยเวลาไหล ฉันยินดีจังหมาใหม่กีดกันด้วยพ่อพระ ทรงฉันหลับตาฉันไม่หวั่นไหวกีดกันด้วยเวลา ฉันยินดีรอแต่กีดกันด้วยชะตาฉันคงต้องยอมภายแพ้ ใช่ไหมใช่ไหม