ม.ความรัก
ใครแล้วเลยจะรู้ว่าความรัก
แม้รักเธอตามคนไม่รู้จัก
แต่ปากใจเพียงครั้งเดียว
ติดในใจชั่วการ
ยามที่เราทั้งสองได้ผ่านพบ
ลบเรื่องราวอาติดที่เรารัก
เธอคือความรักเธอที่ฉันหามานานนาน
แต่ความรักดูเหมือนเลือดล้าง
ผลายทางไม่เป็นดั่งใจ
ถ้าจะให้รู้พบคันใหญ่ต้องกีดกันเราให้ไกล
กีดกันด้วยพันฟ้าแม่ไกลฉันยินดีถึงฝ่าไป
กีดกันด้วยผู้พาทรุงฉันลับตาฉันไม่วันไหว
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
แต่กีดกันด้วยช wygląda ฉันคงต้องยอมพายแพ้ใช่ไหม

ใช่หรือที่เป็นbaby


ใช่มีเถอะ

ใช่มั้ย
ในตอนจบสุดท้าย นิยายรัก
มักให้คนห่างไกล ได้ย้อนกลับ
กลับมาเพื่อพบเจอ บอกรักเธออีกครั้ง
แต่ความจริงของฉัน รักเราคงเป็นไป
ดังนั้นไม่ได้
พยายามแค่ไหน ไม่มีทางใด
ที่เราจะใกล้กัน
กีดกันด้วยแผ่นฟ้าไม่ไกล ฉันยินดีจะฝ่าไป
กีดกันด้วยผู้พาสูงชั้น ลับตาฉันไม่วานไหว
กีดกันด้วยเวลาที่เกิดไป
ฉันยืนดีรอเธอกีดกันด้วยช้าตา
ฉันคงต้องยอมพลายแพ้ ใช่ไหม
ใช่ไหม
Ohhh...
กิดกันด้วย之後แผนฟ้าในใกล้ฉันยืนดีจะฝ่าไป
กิดกันด้วยผู้ภาคสุ่มฉันหลับตาฉันไม่หวั่นไหว
กิดกันด้วยเวลาฉันavil at the pointless harbor
ฉันยินดีรอ แต่กีดกันด้วยชะตา
ฉันคงต้องยอมภายแพ้ ใช่ไหม
กีดกันด้วยเวลาไหล ฉันยินดีจังหมาใหม่
กีดกันด้วยพ่อพระ ทรงฉันหลับตา
ฉันไม่หวั่นไหว
กีดกันด้วยเวลา ฉันยินดีรอ
แต่กีดกันด้วยชะตา
ฉันคงต้องยอมภายแพ้ ใช่ไหม
ใช่ไหม