Δεν είσαι ο πρώτος που φαρμακή θα μου δώσεις
ή πιγιά ποτήρια μέχρι τώρα χιλιάδοιο
μα αφού σ' αρέσει μια καρδιά να φαρμακώσεις
και το δικό σου το ποτήρι θα το πιγιώ
Φύγε κι άσε με χωρίς κάμνια συμπόνια
μαθημένα τα βουνά από τα σιώνια
Είχα πίστεψει πως τη μαύρη αγκαλιά σου
πρήκε λιμάνι το κορμί μου το ορφανό
μα έλα δώσε μου κι εσύ τη μαχαιριά σου
αφού η μοίρα θέλει πάντα να πονιώ
Φύγε κι άσε με χωρίς κάμνια συμπόνια μαθημένα τα βουνά από τα σιώνια
Δεν σου χαλάω ούτε σένα
το χατήρι δώσ' μου παρμακί να το πιγιώ γουλιά γουλιά
Μάθανε όμως το στερνό μου το ποτήρι
γιατί η καρδιά μου δεν αντέχει άλλο πιλιά
Φύγε κι άσε με χωρίς κάμνια συμπόνια μαθημένα τα βουνά από τα σιώνια
