Κάτω στα καλάμιαΑψηφώντας τα ριάκια οδηγούσε στο παχνίΚαι είπε κάποιο βράδυ της λάμιας η φωνήΚατηνιό, κατηνιό, σου το γράφει το ρυζικό σουΚατηνιό, κατηνιό, να μην πάρεις ούτε νερό ούτε νερόΚατηνιό, κατηνιό, έκανε κάτι νιόΚατηνιό, κατηνιό, έκανε κι η ήχοΜεγάλωσε στη στάνη ψυχοπαίδη ξανθή κατηνιόΤου βάρβα της του Γιάννη όταν έμεινε δίχως γονιόΣτο χορό στο πανιγύρι που την πήγαν για λαμπροίΜόλις τέλειωσαν οι γύροι τη ζητήσαν δυο γαμπροίΜ' ακούστηκε το δίμη της λάμιας τη φωνήΚατηνιό, κατηνιό*******
