ฉันเฝ้าถามความสุขอยู่ที่ไหน
ชายที่เขาเดินผ่านฉันเข้ามา
บอกกับฉันขอร้องสักครั้ง
แต่ว่าที่มือเขาก็มีหนึ่งครั้ง
เกือบแหลกใจ
ถามกลางรถฝนปล่อยตายเขา
ก็ถามฉันว่าอยากสุขไหม
ลองหุบรมมือสักพักหนึ่ง
และเหนื่อยหน้ามองวันเวลา
มองยอดน้ําที่มันกระทบเปล่า
ยังเบียบอยู่ใช่ไหม
หรือไม่มีฝนบนท้องฟ้า
ไม่มีอะไรแน่นอน
ถ้ามองจากตรงนี้
เดี๋ยวก็มืดแล้วก็สว่า
อาจจะมีฝนก่อแปดภายุ
หรือลมลอยเปลี่ยวอยู่แค่นั้น
สุขที่เคยเดินทางตามหามันดา
ไม่ได้ใกล้ที่ไหน อยู่แค่นี้เอง
ยิ้ม ฉันยิ้มมากกว่าทุกครั้ง
สุขที่ฉันตามหามาแสนนาน
อยู่ตรงนี้แค่เพียงเข้าใจ
อยากไปยืดเธอมาและกอดไว้
มันแค่ร่มเท่านั้น เท่านั้น
บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน
ถ้ามองจากตรงนี้เดี๋ยวก็มืดแล้วก็สว่า
อาจจะมีฝนก่อแปดภายุหรือลมลอยเปลี่ยวอยู่แค่นั้น
สุขที่เคยเดินทางตามหามันดา
ไม่ได้ใกล้ที่ไหน อยู่แค่นี้เอง
มีฝนกอบเป็นพายุหรือลง
ลอยเปลี่ยวอยู่แค่นาน
สุขที่เคยเดินทางตามหามะนาน
ไม่ได้ใกล้ที่ไหน
อย่าไปยึด อย่าไปถือ อย่าไปเอามากอดไว้
ก็จะไม่เสียใจ
ตลอดชีวิตต้องผ่านการเปลี่ยนแล้ว
ไม่ว่าใครจะทุกจะสุขแค่ไหน
ก็อยู่ที่ต้องมอง
เธอถือมผ่านมา
เต็มไปด้วยร่องรอยและคราบน้ําตา
ฉันได้เห็นแล้วมันปวดใจ
ไม่ใช่เพียงแค่เธอที่ถูก
ฉันก็ได้เริ่มเธอเธอได้ไหม
อย่าคอยจะลองยอดร่ม
จะถือเอาไว้นาน