Það var eitt sem ógnar lítið stelpur hó
sem fór oft með mér fram að sjó.
Hún var klætt í öllar peysu og náttær
með freknót nef og flettur tvær.
Saman tvö í fjörunni við undum okkur vel
meðan kottlan var að kafa eftir kuðungi og sker.
Og á kvöldin þegar sólin síin var
sátum við í næði bæði undir stórasteini
þar sem hún í leini lagði vanga sinn
ósköp feimin upp við vanga minn.
Síðan hef ég konur sinn,
séð í Cairo á Mandalay í Mexíkó.
Líka þær sem kyrra hafið kafa í
og eiga heim á Hawaii.
Sumar klættust hí alíni þegar þeim var heit.
En aðrar bara klættust ekki yfirleitt í neitt.
Alltaf samt í huga mér og hjarta bjóð.
Hún sem klætt í huttlar peysu
undir stórasteini
forðum tíð í leini
lagði vanga sinn
ósköp feimin upp við vanga minn.
Ósköp feimin upp við vanga minn.
Sumar klættust hí alíni þegar þeim var heit.
En aðrar bara klætt í huga mér og hjarta bjóð.
Ósköp feimin upp við vanga minn.
Sumar klættust hí alíni þegar þeim var heit.
Ósköp feimin upp við vanga minn.
Sumar klættust hí alíni þegar þeim var heit.
En aðrar bara klættust ekki yfirleitt í neitt.
Alltaf samt í huga mér og hjarta bjóð.
Hún sem klætt í huttlar peysu
undir stórasteini
forðum tíð í leyni
lagði vanga sín.
Ósköp feimin upp við vanga minn.
Sumar klættust hí alíni þegar þeim var heit.
Ósköp feimin upp við vanga minn.
Sumar klættust hí alíni þegar þeim var heit.