Það var eitt sem ógnar lítið stelpur ogsem fór oft með mér fram að sjó.Hún var klætt í öllar peysu og náttærmeð freknót nef og fléttur tvær.Saman tvö í fjörunni við undum okkur velmeðan kottlan var að kafa eftir kuðungi og sker.Og á kvöldin þegar sólin síin varsátum við í næði bæði undir stórasteiniþar sem hún í leini lagði vanga sinnósköp feimin upp við vanga minn.Sýðan hef ég konur sinnséð í kæróá mandaleiní Mexíkólíka þær sem kyrra hafið kafa íog eiga heim á hafa ísumar klættust hí alíni þegar þeim var heiten aðrar bara klættust ekki yfirleitt í neitAlltaf samt í huga mér og hjarta bjóðHún sem klætt í öllar peysu og náttærÞessu undir stórasteiniforðum tíð í leinilagði vanga sinnósköp feimin upp við vanga minn.ósköp feimin upp við vanga minn.Sumar klættust hí alíni þegar þeim var heitEn aðrar bara klættust, ekki yfir leitt í neitt.Alltaf samt í huga mér og hjarta bjóð.Hún sem klætt í öllar peysu undir stóra steini,forðum tíð í leini, lagði vanga sín.Ósköp feimin upp við vanga minn.Ósköp feimin upp við vanga minn.