Είχα πάθοςΜε σουβλάκια μακαρόνιαΜε πιφτέκια, με ροστπίφ και ομπορικάΚι όσο με έψινε το πάθοςΤόσο αποχτούσα πάχοςΑποχώρη είχα λατρεία στα γλυκάΌλε πατιασμένη μηΜη μ' αφήνεις στα στιφάδαΠατιασμένη μηΜοναχή μου κι αγελάδαΕ, τι να κάνωΚαι τι να πωΔυο παθοί έχωΕσένα και το φαγητόΕσένα και το φαγητόΣ' αγαπούσα από καρσόνιΚι η καρδούλα μου να λιώνειΣαν μου σέρβιρε σκοτόπουλο ψητόΚι όταν μέτρο πια είχες φτάσειΣου φθέναΠάντα με βιάζειΓια ντολμάδεςΚι επιπλέον για να σε δωΚι είμαι πάντα μπακατέλαΦουσκωμένη σαν σαμπρέλαΚι εσύ πάντα μέτροςΣτο ίδιο ρεστοράμΤρώω ακόμηΜε ένα πάθοςΚι εσύ με μίσησεςΣτο βάθοςΓιατί πάντα σαν με βλέπειςΛες αμάν, ναι αμάνΠατιασμένη μηΜη μ' αφήνειςΣτα στιφάδαΠατιασμένη μηΜηΜονάχη μουΓια γελάδαΠιν να κάνωΚαι τι να πωΔυο παθή έχωΕσένα που κάθε φαγητόΝα κάνω κάποιο φαγητόΕ, τι να κάνωΕ, τι να κάνωΚαι τι να πωΔυο παθή έχωΕσένα και το φαγητόΕσένα και το παθοτό