Syng i stille og margånd stunder,
syng Gud, Fader, Lov og Ros.
Sjå han gir en hytte under,
kallar fram vår mørker jord.
Sjå han sola skapning gilla,
alt med liv og lov sång fylla.
Sjå hans kjærleik smil i sjø,
sjå hver dag hans nåde ny.
Guds i solet, daglig grønna,
viver alle utanski.
Deim som vil hans kjærleik kjenne,
deim som ikke vakna vil.
Alle vil han til seg drage,
alt han veit så vel og lage.
Gjennom sol og regn i sjø,
blir han oss.
Gjennom sol og regn i sjø,

Lær oss Gud hver dag og tøya,
sjå hvor snøkt vår liv skal bli.
Lær oss livsens veg og velja,
medan det er en noti.
En ny dag du vil oss,
snart kan myrker på oss falle.
La oss medan det er dag,
følge andens nådedrag.
Gud som skapte sol og stjerna,
deg med syng, ja takk og lov.
Lær oss Gud hver dag og tøya,
alt du måst du ville verna,
medan det i myrker så.
Lys og leie oss,
ljusens fader,
til vår solig grav i glade.
Vekk oss så til morgen ny,
dag med solsken uten sky.
Dag med solsken uten sky.