Professoren og Ljóti Kallinn stóðu lavmúðir á danskólunu og það var
ljóst aðeirrið að semja um jæpteifli með að þeir enn stóðu í lapinar.
Þegar tókust því í hendur,
professorinn viður kendi að Ljóti Kallinn
væri kannski reynd ekki svo ljótur eftir allt
og Ljóti Kallinn hjánaði að það væri kannski ekki sérlega góð hugmynd
að reyka fanns í tehúsi ósamtíkt úr húsnefi sem er allt undir súð.
Hann lofaði því að tryggja áframhaldandi rekstur frá húnarskólans,
verð því skilir því að hann fengi sjálfur að genna
námskeið í nútímatiskoi og splattermyndagerð.
Og þá var í raun ekkert eftir,
nema að hverja í skoigi.
Daniel og Rudd lofðuði professorinn að skilna því að það verði
enn skemmtilega og þau mögulega gæti þegar þau yggðu stól.
Daniel saði þetta að verða ljóna á kirkjusnöngu
temjari og Rudd aðlaði að opna diskoísbúð,
um leið þá það veri búinn með laufræðina.
Þau stígu inn í sviðnökvan og veifuðu
professornum og félögum hans að skilna því.
Sýðan brunuðuðu á leiðis heima og leið yfir eitur grænan
diskoflóan meðan sólkónugurinn krijaði angur væran hverju söng.