Zo kon het toch niet zijn
Tot ze in zonk,
mijn zondagen korten terwijl ik al trager leek
Het blauw in mijn ogen verbleefd
Zo kon het toch niet zijn
Door alles waarin ik ooit geloofde
Zo onbetrouwbaar en vaag kon zijn
Mijn hoofd en de wereld te klein Ik schiet mijn aarde,
hielp me overeind
Met sterke verhalen op rijn Bergen en dalen verkleind
Daar is waar ik groot in kon zijn
Nu doop ik het heetste vuur Met water van morgen,
koele wijsheid
Verjagen al mijn geesten en leef voor altijd met waarheid
Een onbeschreven wacht,
maagdelijk wit en zo geduldig Ik geef je mijn woord,
mijn ziel,
mijn taal
Zo kon ik steeds op verhaal Ik schiet mijn aarde,
hielp me overeind
Met sterke verhalen op rijn Bergen en dalen verkleind
Daar is waar ik groot in kon zijn
Ik schiet mijn aarde,
hielp me
overeind Met sterke verhalen
op rijn
Bergen en dalen verkleind Daar is waar ik groot in kon zijn
Daar is waar ik groot in kon zijn
