Það er ílur í jarninum heima, það er unadur börnunum tjáog þau býður hann guðum að geima sem að ganga þar bróst mild og smáHún er sjómannsins kraftmikla kona og herrleiki brjósti hún erHún bjast sín mun býða og vona meðan bátur um völdur taférHún sýtur við klukkan og hugsa til hans sem á hafinu brelur þeim fráog völdur þeim físla frá manni í tímans að morgunn skal holaog mati sjáUm hljóðan nætur hún bænir að býður sem er að stelt heitar honum um geiÞað ríkir einn lægur fölskvallst breyðurvið varmar gemur sem heiHún sýtur við klukkan og hugsa til hans sem á hafinu brelur þeim fráog völdur þeim físla frá manni í tímans að morgunn skal holaað mati sjáað morgunn skal hola að mati sjá
03:59
03:54
03:50
02:52
