। वोजुन केस्य जानम हारेस्य।
पुया भूमकी सिया जान मिहारी
पुया भूमकी सिया जान मिहारी
मनी उदरी मनू उदिता उतारी
मनी उदरी मनू उदिता उतारी
कहो पुरिताली जो भूत रहो
कहो पुरिताली
यो गुतदाल
कहो पुरिताली
कहो पुरिताली
कहो पुरिताली
यो गुतदाल
यो गुतदाल
यो गुतदाल
पुरिताल
��कपनेमे रहकनामी
मान्त आजमे ताहन पा रा
मान्त आजमे ताहन पा
ਮੁਤੋ ਦੋ ਸੁ ਦੁਖ ਦਾਰੀ ਦਾਂ ਮੁਤੋ ਦੋ
ਅਬ ਤੇ ਸੁਨਾ ਤੇ ਮੁਸ਼ਾਗੀ ਮੁਵਾਦ ਅਬ ਤੇ
ਮੁ�ánਸਿLord ਮਾਲੀ ਆਬ ਤੇ ਸੁਨਾ ਤੇ ਮੁਸ਼ਾਗੀ ਮੁਵਾਲੀ
ਅਬ ਤੇ ਸੁਨਾ ਤੇ ਮੁਸ਼ਾਗੀ ਮੋਵ진짜�ਲੀ
ਦੋ ਦਾਰੀ � depone
ਦੋ ਦੋ ਦਾਰੀ
आस्त्रिग्रोणि मुट्टु वेभरूँ.
टेह के ॹण्मवत्वाद्ध माँ जळ्वत कर्या छे, प्रभोग्, भूoric ते भाग्वाद्ध मी शमकोस् थे ते न अ अनुत कर न आ चुल्दै .
सामान्ने मानवी आने नवका मा बेसते होछे, तो येने पाँच पैसा आपते होछे, पण आज मारी पाँचे शुँ छे, मु येने शुँ आपते है।
बगवान्ना मनमा संकोप जैने सितावी, उताने आंगलिमा मणी मुद्रिका, लाल नंगवालु, जैमा राम शब्द अंकीत तोझे, मुद्रिका लगनक प्रसंगमा तिता तरफ्थी मलु अति, ये मुद्रिका आज आंगलिमाची उतारी, सभुना आस्मा आपे, लोबाया, क
क्योवत् न आपे, राम नाम अंकीत उतारी ब� motivate, मणी मुद्रिका सुवारनी,
बगवान्ने पास याई देकर क्योवत्ने अत्तर्वं।
सिताफ्थी बहुत् छञ्दर शब्द लग्या,। कहवु त्रिपान बहुत् उतराल। बगवान्ने कह ले निरुष्ण।
ਉੱਤਰਾਈ ਲੇ । ਉੱਤਰਾਈ ਸਕ੍ਡ ਵਾਪਿਵਾਨੇ ਭੁਗਰਾਂ ਕਰੈ ਸੇ ਦੀ ਤੁ ਨੇ ਏ ਵੱਤ ਕੀਵਿਟ ਭੁਗਰਾਂ ਨ ਚਰਣ ਪਕਰੀ ਨ ਅਕਡਾਈ ਗਈ ਰੇ ਮੇ ਲੇ ਛੋ।
ਮੇ ਤੁਮ ਨੇ ਪਾਰੁ ਉਤਾਇਦਾਂ, ਤੁਮੇ ਮੇਨੇ ਉਤਰਾਈ ਆਪੀ ਦੋ, ਇਤ੍ਲੇ ਆਪਰੋ ਸਬੁਂਦ ਪੁਰੋ ਤੈਗੇ।
ਮੁਝ, ਜਾਲ ਨਾਖਾਲ। ਪਣ ਮੰ ਮਹਾਲਸ ਆਪ ਮਾਯਹ ਨੀ ਜਾਲ ਮਾਰੈ ਉਤੁਰ ਨਾਹੋ ਜੋ ਫਸ਼ਾਉਦਾ।
ਇੱਤਲਾ ਮਾਟੇ ਚਰਣੋ ਪਕਡੇ ਆਸ।
ਵੱਗਵਾਨ ਨੇ ਕੇਵਾ ਲਗੇ ਮਹਾਰਾਸ ਆਵੇ ਮਨੇ ਸੂ ਨਥੀ ਮਲੁ।
ਖੂਬ ਆਦਰਾ ਕਰੇ ਤਿਆਰੇ ਕੋਈ ਏਕ ਕਾਮ ਥਾਇ ਮਹਾਰਾਸ।
ਚੋਦੀ ਗਰਸ ਪਛੀ ਪਾਛਾ ਫਰੋ ਤਿਆਰੇ ਆਮ ਆਲਗੇ ਜ ਨੀਕਰੁਵਾਨ।
ਯਾਦਿ ਕਰੀ ਨੇ ਮਨੇ ਬੁਲਾਉਵਾਨ।
ਅਣ ਇ ਵਕਤੇ ਆਪ ਦੀਆ ਆਪ ਸੇ ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਦ ਹੁਸ਼ਿਕਾਰੀ ਨੈ ਸੇ।
ਅਤੇ ਰਾਮਾਂ ਜ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਚਾਉਡ ਗੁਰੁ ਸੁਦੀ ਬਾਂਧੀ ਦੀਦਾ।
ਕੇ ਤਮਾਰੇ ਪ੍ਰੋਜਿਆ ਤਾ ਮਾਂਦੀ ਨੀਕਰੁਵਾਨ।
ਮਨੇ ਯਾਦ ਕੈ ਨੇ ਪ੍ਰਸਾਦੀ ਆਪਵਾ ਨੀ।
ਆਮ ਕੇਵਤ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਬੁਂਝਨ ਮਾਰਾ ਖੈ ਦੀ।
ਉੁਤਰਾਈ ਲੀ ਜੀ ਲਤੀ।
ਗੋਤ ਕੀਂ ਨੇ ਸੁਵਾਨ ਖਾਨ ਪ੍ਰਭੋ ਨੈ ਕਤੁ ਕੋਵਾਕੁ ਮੀਦੇ ।
ਦੀਦਾਕੁ ਨੇ ਕਰੁ ਮਾਯਤ ਨਾ ਭਗਤੀ ਭੀ ਮਾਮੁ ।
ਦੀਦਾਕੁ ਨੇ ਭੀ ਮਾਮੁ ਕਰੁ ਮਾਮੁ ।
ਬਾਰ ਬਾਰ ਬਗਵਾਨ ਆਗਰ ਕਰੁ ।
ਸੁਤਾਜੀ ਆਗਰ ਕਰੁ ।
ਤੋਪਨ ਕੇਵਰ ਕਰੁ ਸੁਤਾਰੀ ਨ੍ਸੀ ।
ਤੁਰੁਸੀ ਜੀ ਕਾਵ ਮਾਰੋ ਪ੍ਰੁਹੁ ਆਚਾਵ ਗਰ ਜਾਯੁ ਨੈ ।
ਏਤਲੇ ਏਮਨੇ ਭ੍ੱਕ੍ਤੀ ਵੁ ਵਰਦਾਂ ਕੀਵਤ ਨੇ ਆਤੀ ਭੁਗਵਾਨ ਬੁਂਦਾਯਾ ।
ਅਨੇ ਆਰੀ ਤੇ ਪ੍ਰੁਹੁ ਗਂਗਾ ਪਾਰ ਸੇਆ ।
ਅਵੇ ਭੁਗਵਾਨ ਨੇ ਕੇਵਤ ਨੇ ਕੈਵੁ ਸੇ ।
ਤੁ ਪਾਸੋ ਜਾਯੁ ।
ਅਮਾਣੇ ਏਥੀ ਅਵੇ ਆਗਰ ਜਾਵਾਂ ਸੇ ।
ਕੇਵਤ ਨੇ ਵਡਾਵਾਨੀ ਵਾਤ ਕਰੀ ਤਿਆਰੇ ਕੇਵਤ ਰਡੀ ਪਡੇ ।
ਅਤਿਆਰ ਸੁਦੀ ਮਰਦਾਨੀ ਥੀ ਪਰੁਹੁ ਨੀ ਸਾਥੇ ਵਾਤ ਕਰ ਤੋ ਆਦਮੇ ਡੀਲੋ ਥੈ ਗਿਲੋ ।
ਮੁਹਾਂ ਨੇ ਪੁਨੋ ਪਡੀਂ ਕਾਯੋ ਸੇ ਮੰਹਾਰਾਜ ।
ਅਵੇ ਪਾਕੋ ਕੇਆ ਕਾਡੋ ।
ਅਗ ਕਹਾ ਜਾਓ ।
ਤੁਨੇ ਏਗ਼ਬਾਰ ਯਾਤ ਕਰੀ ਉਨੇ ਪਤਰੀ ਖਾਖੂ ।
काकोणामु पकितो पावमु जगू।
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹਾ ਤੁ ਵਕੀ ਹੁਣ ਪੀਆਰੀ ਹਾ
ਜਾਉ ਕਹਾ ਤੁ ਜੀ ਸਰ ਮੇ ਕੁਮਾਰੀ
ਜਾਉ ਕਹਾ ਤੁ ਜੀ ਸਰ ਮੇ ਕੁਮਾਰੀ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਣ ਪਾਵਨੁ ਜਾਗੋ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਮਾਰੀ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਣ ਪਾਵਨੁ ਜਾਗੋ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਣ ਪਾਵਨੁ ਜਾਗੋ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਮਾਰੀ
ਕਾ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਮਾਰੀ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਣ ਜਾਗੋ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਮਾਰੀ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਮਾਰੀ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਣ ਜਾਗੋ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਣ ਜਾਗੋ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਮਾਰੀ ਹੁਮਾਰੀ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਮਾਰੀ ਹੁਮਾਰੀ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਮਾਰੀ ਹੁਮਾਰੀ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਮਾਰੀ ਹੁਮਾਰੀ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਮਾਰੀ
ਕਾ ਤੁ ਨਾ ਮੁ ਪਿਆਰੀ ਹੁਮਾਰੀ ਹੁਮਾਰੀ