ผลาดผลากไล่คู่
เมื่ออยู่เดียวกลุ่มอุรา ประหนึ่งชีวาให้จาบัน
ช้ําอืดหมื่นแสน ไม่แม้รักธรรมชั้นนั้น
เจ็บระบมเหมือนคมเคี้ยวฟัน
เจ็บเจียนใต้โทยังลําพัง
เรียกแต่จอมควันโปรดพันมหา
พี่อาดูโทคุณจากหลาน
โอ้ เขาคล้ายคนเจ้าน้ําตา
ความลังที่จีบที่นี่
ที่ผ่านมา พี่ลืมไม่ได้
ตรงนั้นที่พี่เคยห่วง
ตรงนั้นดมดอมรูปไหล
ตรงนั้นเจ้าทําให้หวั่นไหว
แต่เจ้าลาร้ําไปเศร้า
ยิ่งเดิกยิ่งเดินทุกคืนเหงา
ห่วงแต่ลงเยาว์ควันเรียนเบิ้ล
ไม่ลํากลับหมอนที่นอนเศร้า
แม้เหงาไม่ผ่านเลย
โอ้ว..ว่าปากล้อง
หน่อ ปาก เคยบอกรักมากไม่จากเลย แต่กลับเชยเมยดังเจตนา
โอ้ ว่าใจ หน่อ ใจ มันช้ํา มันชอก จนระอา
ทุกวันเต็มทื้น กลืนน้ําตา โลกสร้างช้ําให้เธอมาค่า
แก้วตาคงซ้าสมใจ รักเอ่ย เจ้าเลยจ้า
ใกล้ เจ็บประกําช้ําเท่าไหร่ โหย รําไห้เหลือขนา
จะกล่าวอําลา เม้นห่างการดา ที่ยอมตาย
โอ้ ว่าใจ หน่อ ใจ มันช้ํา มันชอก จนระอา