ผลาดผลากไล่คู่เมื่ออยู่เดียวกลุ่มอุรา ประหนึ่งชีวาให้จาบันช้ําอืดหมื่นแสน ไม่แม้รักธรรมชั้นนั้นเจ็บระบมเหมือนคมเคี้ยวฟันเจ็บเจียนใต้โทยังลําพังเรียกแต่จอมควันโปรดพันมหาพี่อาดูโทคุณจากหลานโอ้ เขาคล้ายคนเจ้าน้ําตาความลังที่จีบที่นี่ที่ผ่านมา พี่ลืมไม่ได้ตรงนั้นที่พี่เคยห่วงตรงนั้นดมดอมรูปไหลตรงนั้นเจ้าทําให้หวั่นไหวแต่เจ้าลาร้ําไปเศร้ายิ่งเดิกยิ่งเดินทุกคืนเหงาห่วงแต่ลงเยาว์ควันเรียนเบิ้ลไม่ลํากลับหมอนที่นอนเศร้าแม้เหงาไม่ผ่านเลยโอ้ว..ว่าปากล้องหน่อ ปาก เคยบอกรักมากไม่จากเลย แต่กลับเชยเมยดังเจตนาโอ้ ว่าใจ หน่อ ใจ มันช้ํา มันชอก จนระอาทุกวันเต็มทื้น กลืนน้ําตา โลกสร้างช้ําให้เธอมาค่าแก้วตาคงซ้าสมใจ รักเอ่ย เจ้าเลยจ้าใกล้ เจ็บประกําช้ําเท่าไหร่ โหย รําไห้เหลือขนาจะกล่าวอําลา เม้นห่างการดา ที่ยอมตายโอ้ ว่าใจ หน่อ ใจ มันช้ํา มันชอก จนระอา