Fann ég á fjalli fatlega steina,
fallti þá alla,
vildi þeim leina,
höldi þar í hellisgúta heitla steina,
alla mína aunaslegu óska steina.
Látur nú síðan leit ég þá steina,
lengur ei man
ég óskina neina.
Er þeir skildu uppilla um æfi daga,
ekki frá því skýrir þessi littla saga.
Gjörgsemar mínar græt ég ei lengur,
getið þær fundið pellfiða drengur.
Silfur skærar krystalla með græn og gráðu,
guðnar róðna steina,
renda fjólu bláðu.
Đang Cập Nhật
Đang Cập Nhật