เวียงทิ้งดังเวียงสวรรค์ สวยกว่าค่อยคําเสกสรรค์ ที่พันระนาเปรียบเปรย์
แดดในอื่นหมื่นแสน บ่แม้นได้เลย
เผ่าหนี้สุดหาค่อยเกิย เปรียบเปรย์นามนั้นได้นาน
หากใครแม้นเที่ยวไป ได้เห็นสักครา
เขาคงจะจําจิตตา ถึงกุรามิเคยเสื่อมกลาย
โอ้ ... เวียงทิ้งคือปิงสุดงาม
ความสวยอยู่เบาเคยเสื่อมซ้ํา ช่างงามซึ้งใจเบาหวังอาย
น้ําใส่เด่น มองเห็นบนพื้นหาดสาย
ปลาน้อยแปรฟุ้งกระจาย อยู่ในทาราหน้าชม
ช่างพาฝัน งามนั้นชวนฉันชื่นชม
ฉันลอยคลายความโสดรม นั่งชมน้ําปิ่งสุขใจ
เบื่อลําน้ําเผ่าไปแอวดอย พระชวนเพื่อนไม่น้อย
แอวดอยแสนเพลินกระไร มีน้ําตก และนกบินร้องก้องไพร
ยินเสียงมันแล้วสุขใจ สุขใดบ่มีเพลียไป
โอ้ เวียงพิงแม่ฉันจากไปแสนนาน
แต่ความวุ่นเวียนแห่งการ บ่ได้ทําให้ขาเหลือ
เบื่อลําน้ําเผ่าไปแอวดอย
พระชวนเพื่อนไม่น้อย แอวดอยแสนเพลินกระไร
มีน้ําตก และนกบินร้องก้องไพร
ยินเสียงมันแล้วสุขใจ สุขใดบ่มีเพลียไป
โอ้ เวียงพิงแม่ฉันจากไปแสนนาน
แต่ความวุ่นเวียนแห่งการ บ่ได้ทําให้ขาเหลือ
เบื่อลําน้ําเผ่าไปแสนนาน
แต่ความวุ่นเวียนแห่งการ บ่ได้ทําให้ขาเหลือ
โอ้ เวียงพิงแม่ฉันจากไปแสนนาน
