โอ้ เวียงผิงดังเวียงสวรรค์ สวยกว่าถ่อยคําเสกสรรค์ สุดพันธ์นั้นน่าเปรียบเบลอ
แดดในเงิน หมื่นแสนโมเมนได้เลย เฮานี้สุดพาท้อยเอย เปรียบเบลงามนั้นได้นะ
หากใครแม้ เที่ยวไปได้เห็นสะขา เค้าคงจะจําฤทธา เพื่อนมูระไม่เคยเสื่อมฆา
โอ้ เวียงผิงคือปิ๊งสุดงามแข็งใจนะ
สวยอยู่เพราะเคยซื้อมซ้ํา ช่างงามซึ้งใจเมาวาย
น้ําใสเด่น มองเห็นจนพื้นหาดสาย
ปลาน้อยแตกฟุ้งกระจาย อยู่ในทาวดาวหน้าชม
ช่างภาพฟ้าน งามนั้นพาฉันชื่นชม
พ้นพลอยคลายความโสขทรง นั่งชมน้ําริงสูงใจ
เหลือลําน้ําเผ่าไปแอวดอย พาเงิบชวนเพลินชัยน้อย
แอวดอยแสนเตินเกาไหร่ มีน้ําตบ และโน้มบินร้องมองใคร
ยินเสียงมันแล้วสุขใจ สุขใดบ่งมีเพลียบไป
โอ้เหงียงจริง แม้ฉันจะไปแสนนาน
แต่ความเหงียนมีการ พอได้ทําให้ข้าลืม
เหลือลําน้ําเผ่าไปแอวดอย
พาเงิบชวนเพลินชัยน้อย แอวดอยแสนเตินเกาไหร่
มีน้ําตบ และโน้มบินร้องมองใคร
ยินเสียงมันแล้วสุขใจ สุขใดบ่งมีเพลียบไป
โอ้เหงียงจริง แม้ฉันจะไปแสนนาน
แต่ความเหงียนมีการ พอได้ทําให้ข้าลืมมีการ
สุขใดบ่งมีเพลินชัย
