อดีตนิยามแห่งความหลัง
สิ่งนั้นยังฟังใจอยู่ไม่รู้หาย
สุขด้วยรักรักษาสึกไม่เว้นวาย
วันคืนคลายและพันไปตามกัน
ปัจจุบันหัวใจกลับชอบช้ํา
รับเลี่ยงคําผู้ใดจะสงสาร
กลับกลับหนอทําคืนหน้าช้ํา
ซึ่งแก้วข้าล่าช้ํามาหวาน
สุดแล้วร่านน้ําตากลับไปโอ๊คตรง
ไม่มีคําสัญหามาจากใจ
รักไม่มีคืนวันที่ฉันชื่นชม
ไม่มีแล้วกับความรักที่ตรอมตรง
รักคือคําคลอมมาของหัวใจ
ปรณาคนไม่มีคําว่าแพ้ และแต่นี้รักใจไม่มีผล
ด้วยหัวใจตายนานและอดทน อย่าหวังยนต์คนโมให้เขารอ
ไม่มีคําสั่นตามาจากใจ รักไม่มีคืนวันที่ฉันชื่นชม
ไม่มีแล้วกับความรักที่ตรอมตรม รักถึงพรหมทองเด่น
ทรมานกลานหัวใจ อนาคตไม่มีคําว่าแปล
รักแต่นี้รักใจไม่มีผล ด้วยหัวใจตายด้านและอ่อน
อย่าหวังยนต์คนโง่ให้เขาลอง
*
