Eigenlijk musical.
Zouden jullie voor ons allemaal even links-rechts,
alsof het net is,
alsof we naar het IJsselmeer kijken?
Met een beetje een goede wind.
Ja, dat gaat goed.
Juichen noemen we dat, juichen.
Dat vinden wij leuk.
Oké, dan gaan we.
Ik geloof niet meer wat ik geloofde als kind.
Mijn hoofd gaat tekeer als een wervelwind.
Veroud om te vragen wat mader van vindt.
Door het hele verhaal weer opnieuw begint.
Laat haar gaan, ze is niet voor jou.
Laat haar gaan, ze is niet de ware vrouw.
Ik ben onderhand dertig jaar oud.
Zou je het niet zeggen?
Doop en blind en naïef als een kind.
Dat geloof dat de held altijd overbindt.
Kijk je machteloos toe, je droom wordt vermold.
Je je woede verbergt en je snikken smolt.
Laat haar gaan, ze houdt niet van jou.
Laat haar gaan, ze heeft nooit geloofd in jou.
Ik ben onderhand honderd jaar oud.
En het is net als alles opnieuw begint.
En het is net alsof ik nooit ben beweegd.
Komt er ooit iets als geluk voor mij,
het wordt nooit meer dat geel.
Als je toekomst getekend wordt door je verdriet.
Je geen licht aan het eind van de tunnel zit.
En je ziel wordt gehard in je donkerste uur.
Sta je op, je moet over of door die muur.
Laat maar gaan, de ochtend zal lang.
Laat maar gaan, er is weer een nieuwe dag.
Ik ben onderhand duizend jaar oud.
En het is net alsof
alles opnieuw begint.
En het is net alsof ik nooit ben beweegd.
Komt er ooit iets als geluk voor mij,
het wordt nooit meer dat geel.
En het is
net alsof.
En het is net alsof.
Komt er ooit iets als geluk voor mij.