ਕੁਫਰ ਤੇ ਕੈਰ ਦੀ ਹਨੇਰੀ ਸੀ ਚਲੀ ਅਰਬ ਦੇ ਜੁਵਾ ਬੈਠੇ ਜੁਲਮਾਤ ਮਲੀ
ਖੁਦਾ ਨੇ ਕਰਮ ਕੀ ਤਾ ਦੁਨੀਆ ਬਣਾਈ ਅਰਬ ਦੀ ਜੁਮੀ ਉਤੇ ਰਾਹਮਤ ਵੱਸਾਈ
ਜੁਦਾ ਕਰਕੇ ਨੂਰ ਅਪਨਾ ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਖਲੇਆ ਚਮਕ ਹੋਈ ਨੂਰਾ ਨੀ ਜਰਾ ਨੈ ਹਲੇਆ
ਤੇ ਕੁਦਰਤ ਹੁਦਾ ਵੀਚੁ ਆ ਗੀਆ ਦਾਈਆ ਓ ਅਦਕਡ ਉਮਰ ਦੀਆ ਬੁਡੀਆ ਮਾਈਆ
ਉਨਾ ਬਾਲਾ ਨੂ ਚੁਕਿਆ ਤੇ ਪਾਲਨ ਦੇ ਕੀ ਤੇ ਰੁਂਦੇ ਨੇ ਕੈ ਬਾਲ ਨੇ ਸੀਰ ਪੀ ਤੇ
ਮਾਸੂਮ ਚੁਕਿਆ ਤੇ ਹੋਗੀਆ ਰਾਈ ਅਰਬ ਦੇ ਸ਼ੈਨ ਸ਼ਾਦੀ ਵਾਰੀ ਨਾ ਆਈ
ਤੇ ਦਾਈ ਹਲੀਮਾ ਦੇ ਭੀ ਪਾਗ ਜਾਗੇ ਉ ਬੈਠੀ ਰੈ ਸੀ ਮੁਹਮਨ ਦੇ ਲਾਗੇ
ਲਗੀ ਖੈਨ ਰਭਾਇ ਮੇ ਨੂ ਫ਼ਡਾ ਦੇ ਇਸੇ ਬਾਲ ਦਾ ਸਦਕਾ ਬੀਗਡੀ ਬਣਾ ਦੇ
ਓ ਹਾਸ਼ ਮੁਹਮਨ ਦੀ ਕਰਕੇ ਤੇ ਰੋਈ ਫਰਿਆਦ ਫੋਰਨ ਹੀ ਮਨੁਦੂ ਰੋਈ
ਤੇ ਕਾਰ ਵਿਚ ਮੁਝ ਅਸਮ ਰੱਸਾਲਕ ਨੂ ਲੈਗੀ ਤੇ ਸ਼ਾਫੀ ਏ ਰੋਜੇ ਕੈਆਮਤ ਨੂ ਲੈਗੀ
ਓ ਦਾਈ ਹਲੀ ਮਾਂ ਦਾ ਪੁਤਰ ਭੀ ਸੋਨਾ ਚਮਕੇ ਜੀ ਮੇ ਹਾਸ ਪਾਸੇ ਦਾ ਸੋਨਾ
ਅਪਨੇ ਪੁਤਰ ਦਾ ਓ ਚੇਤਾ ਨਾ ਰੱਖੇ ਸੋਨੇ ਮੁਹਮਦ ਨੂ ਚਲੇ ਪੈ ਪਖੇ
ਕੀ ਤੇ ਲਾਟ ਨੂਰਾ ਨੀ ਚਲੀ ਨਾ ਜਾਵੇ ਜੇ ਚਕੀ ਵੀ ਪੀਵੇ ਤੇ ਕਲੀ ਨਾ ਜਾਵੇ
ਏ ਦੇ ਨਾਮ ਦੇ ਬੀ ਵਜਨ ਗੇ ਨਕਾਰੇ ਏ ਦੀ ਤਾਪੇ ਆ ਹੋਣ ਗੇ ਚਾਨ ਤਾਰੇ
ਏ ਸੁਕਿਆਂ ਖਜੂਰਾ ਓ ਗਾਵੇ ਗਾਪੇ ਤੇ ਪਾਣੀ ਚ ਪਥਰ ਤਰਾਵੇ ਗਾਪੇ