เธอไม่ลืมต้องลืมแน่ แต่มันคงต้องน้ําหน่อยคอยให้คอยทีละน้อย ปล่อยให้ใจมันลอยลอยปล่อยให้ช้ําสะบอยบอย แล้วคอยคอยลืมได้ทีละน้อยเจ็บเจ็บเพียงเบาบาง ถ้าให้เวลาฉันนั้นคงไม่จ้างหมางใจกันอย่างนี้เพียงคํางอคําพูด คงไม่พอใช้ดึงดูด เธอไม่ให้ไปไหนหากว่าใจเธอจะไป ต่อให้บนบานอย่างไร ถามเธอไหลก็ไม่บอกผลเกิดอะไรในใจตอน มีใครอื่นต้นหลายคน โทรทําไมถึงเธอจึงลืมฉันฉันพร้อม ฉันจะยอมทุกอย่าง ไม่ขอรอ เพียงถ้าเธอนั้นบอกบอกให้ฉันเจ็บบอกให้ฉันเจ็บบอกให้ฉันไป ก็คงต้องไปไปแต่ตัวหัวใจอยู่ จากวันเวียบขอเคียงคู่ เพียงรู้ว่าอยู่สบายหากมีใครยังเต้าร้าย เธอยังเพิ่งปล่าฉันได้โทรทําไมโทรทําไมไปถึงทํากันอย่างนี้เพลงไปแต่ตัวหัวใจอยู่จากบนเวียนขอเคียงคู่เทียงรู้ว่าอยู่สบายหากมีไปอันเท่าไรแต่ยังเพิ่งพาฉันนั้นโทษทําไมทิ้งไปกันอย่างนี้โทษทําไมถึงทํากันอย่างนี้โทษทําไมทํากันอย่างนี้