Han Simo i stø av katten var mette av alder og årog bået var redde for vatten og bået var mest ut av hårog alt med da året tok ende så tenkte vel kallen med segat her var det tryggest kan hende å fysse en av katten i vekHan prøvde med mange slags greier fra oljen i pipa til knimen ettersom røynde folk seier har katten fredfoldige livHan gjorde sitt utørste kallen på det å bli katten sin kvitttil dess han fikk sett seg i skallen og prøvde med blank dynamitHan kjøpte patrona på bua med lunte allikaste sårog rusla seg heim i den trua at nå var det endelig jordSå hentet han katten i hagen og surra med sjelvende handPatrona på plass under magen med tridubbelt snøsåkebandHan sprang i det same han tende og skolden av lunte var langmen rekna ikke med hva som hende da katten fikk se hvor han sprangFor best som han rende ifrå han som kua i stibeint galoppVar katten i helandet på han og dansa med lystige hoppÅ, og kallen vart meir om hvert fælen i meir han som katten var kåtOg katten var meir om hver kjælen i løgnare kallen foråtHan sprang som ein ungdom på atten og skam trakk av voksdale grasSå ingen kan undres at katten fann ut det var mykje tilstandÅ, og kallen lå flad etter regna han held seg for vringa og blesMed katten på sprang mellom beina og lunta i rykande fresÅ, lunta vart kortar og kortar han kjende det meir enn han sågOg kallen sprang fortar og fortar med kurs for ei løe der lågÅ, det var han Simo i støa til årskommen julbeint og rundHan kappsprang med døden mot løa og slo han med knapt ett sekundFor midt under harastetaket smatt Simo fortumla i lykÅ, nett i det same kom braket som Målsbruten sto som ei skypÅ, døra og litt ut av veggen drev sammen med dunder og brakÅ, somt var gulåra og leggen men verst var han skamfarem bakÅ, dokter vart båt sent og plasset i tøyen og rakk, og somt var gullåra og leggen men verst var han skamfarem bakOg kallen var tåstra og smurt, såpass han sto oppad forresten, men katten var aldri mer spurt.
