ਕੈਂਦੇ ਨੇ ਹੋਣੀ ਇਸਰ ਚਂਦ ਸੁਤਾ ਹੁਂਦੇ ਓਦੇ ਜਾਕੇ ਪਾਵੇ ਨੂ ਹਲੋਂਦੀ ਹੇ
ਇਸਰ ਚਂਦ ਕਿਟਾ ਮੁਠੇ ਆ ਕੁ਷ ਨਜਰ ਨੀ ਆਓਂਦਾ ਫੇਰ ਸੋਂਗੇ ਆ
ਹੋਣੀ ਖੇਰ ਇਸਰ ਚਂਦ ਨੂ ਜ਼ਗੋਂਦੀ ਹੇ ਆਬਾਜ ਆਰਿ ਯੇ
ਰਾਜਾ ਇਸਰ ਚਂਦ ਉਠੇ ਆ ਸੇ ਪਾਸੇ ਵੇਖੇ ਆ ਕੁ਷ ਨਜਰ ਨੀ ਆਓਂਦੇ ਫੇਰ ਸੋਂਗੇ
ਤੀਸਰੀ ਵਾਰੀ ਹੋਣੀ ਬੈਗੀ ਕਹਿਂਦੇ ਬਂਜੇਦਾ ਪਾਵਾ ਫਾਡ਼ਕੇ
ਇਸਰ ਚਂਦਾ ਸੁਤਾਇ ਕਰ ਸੋਰੇਆਂਦੇ ਅਂਦਰ ਵਡ਼ਕੇ
ਤੇਰੇ ਦੋਮੇ ਪਾਈ ਜੇਮਲ ਫ਼ਤਾ ਮਰ ਗਈ ਜੈਂਗ ਵਿਚ ਲਡ਼ਕੇ
ਨਾਂ ਚੁਕਨਗੀਆ ਜਨਜਾਂ ਕੋਡੇਆਂ ਤੇ ਚਡ਼ਕੇ
ਜਾ ਲੈਲਾ ਬਦਲਾ ਵੀਰਦਾ ਜਿਲੀਵਿਚ ਲਡ਼ਕੇ
ਰਾਜਾ ਇਸ ਸਰਕਾਂਦ ਉਠਿਆ ਆਸਾ ਪਾਸਾ ਵੇਖਿਆ ਕੁਝ ਨਜਰ ਨੀ ਆਯਾ
ਸੁਨੀ ਪਰਾਮਾਂ ਦੀ ਗਲ ਜਦ ਕਣ ਪਈਈ
ਇਕ ਬਾਰ ਬਰਨਾਯਾ ਕੇਡਾ ਲੈਗਿਆ ਲੁਠਕੇ
ਮੇਰਾ ਬਾਗ ਲਗਾਯਾ ਮੈਂ ਵਡ਼ ਵਡ਼ ਕਰਦਿਆ ਡਕਰੇ ਵਿਚ ਗੁਸਿਆ ਆਯਾ
ਮੇਰੀ ਗੀਤੀ ਕੋਈ ਨੀ ਮੋਰਦਾ ਵਿਚ ਰੋਦੇ ਆਯਾ ਸਦ ਕੇ ਸਾਸ ਤੇ ਸਔਰਾ ਆਪਨਾ ਕੇ ਸਰਚਂਦ ਫਰਮਾਯਾ
ਰਾਜਾ ਇਸਰਚਂਦ ਨੇ ਆਪਨੇ ਸਾਸ ਤੇ ਸਔਰੇ ਨੁ ਕੇ ਮੈਂ ਖਾਬ ਵੈਖਿਆ ਜੀਵੇ ਮੇਰੇ ਵੀਰ ਜੰਗ ਵਿਟ ਲਡ਼ਕੇ ਮਰਗੇ ਹੋਂ
ਆਵਾਜ ਆਈ ਹੋਣੀ ਨੇ ਆਵਾਜ ਦੇ ਤੀ ਓ ਮੰਸੂਰ ਮੇਆ ਖਾਬ ਕੀ ਵੈਖਿਆ ਗੈਲ ਸਚੀ ਏ
ਕੈਂਦੇ ਨੇ ਰਾਜਾ ਇਸਰ ਚਨ ਓ ਥੋ ਤੁਰ ਦੇ ਓ ਦੇ ਸਾਲੇ ਆਪਨੀ ਤੀ ਨੂ ਡੋਲੇ ਵੈਂ ਚਿਪਾਦਿਂ ਦੇ ਨੇ
ਗੇਰਤਿ ਤੋਡ ਪੋਂਚੇ
ਅਗੇ ਮਾਤਾ ਕੇਸਰਾ ਆਪਨੇ ਪ੍ਰਵਾਰ ਨੂ ਲੇਕੇ ਬੇਠੀ ਹੈਈ
ਮਾਤਾ ਕੇਸਰਾ ਨੇ ਜਦੋ ਤਕੇਆ ਰਾਜਾ ਇਸਰ ਆਰੇ
ਮਾ ਕੇਸਰਾ ਨੂ ਦੇ ਲੇਰੀ ਹੈਈ
ਮਾ ਕੇਸਰਾ ਰਾਜਾ ਇਸਰ ਚਂਦ ਨੂ ਹਾਲ ਸਣੋਂਦੀ ਹੈ
ਰਾਜਾ ਇਸਰ ਚਂਦ ਮਾਤਾ ਤੋ ਹਾਲ ਪੁਛਰੇ ਸੁਣਾ ਕੀ ਕੇਂਦ
ਮਾ ਕੇਸਰ ਰਾਜਾ ਆਖ਼ਦਾ ਮੇਰੀ ਮਾਤਾ ਦੇ ਸਣਾ
ਕਿਤੇ ਮਾਡੇ ਮੇੰਰ ਵੀਰ ਨੇ ਮਾਡੇ ਮੇਰੀ ਵੀਰ ਨੇ ਹੇਨੂ ਸਾਡੀ ਗਲ ਸਣਾ
ਕਿਡੀ ਗੱਲ ਤੋ ਲਡ਼ਕੇ ਮਰ ਗੇਂ ਨੀ ਮਰ ਗੇਂ
ਗੱਲ ਤੋ ਲਡ਼ਕੇ ਮਰ ਗੇ ਮੇਰ ਸੂਰ ਮੇ ਵੀਰ ਪਰਾ
ਕੈਂਦੇ ਮਾਤਾ ਕੇਸ ਨਾ ਆਖ਼ ਦੀ ਪੁਤਰਾ ਲੋਂ ਤੇ ਨੁ ਗਾਲ ਨਾਰ ਲਾ
ਲੇ ਅਕਬਰ ਦੀਲੀ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾ
ਜੁਸ ਮੇਰ ਪੁਤਰ ਲੇ ਨੇ ਖਾ ਓ ਨੇ ਰਖ ਲੇ ਸੀਵਿਤ ਫੋਜ ਦੇ
ਗੈ ਅਲਾਮ ਸੀਜਿਤ ਲੇ ਜਾ ਓ ਨੇ ਡੋਲਾ ਧੀਦਾ ਮਂਗਿਆ ਲੇ ਆ ਹਤ ਵੇ ਜੀਜਿਤ ਨੁ ਪਾ
ਜਾ ਨ ਸਕ ਕੇ ਤੇ ਰੇ ਵੀਰ ਵੇ ਸੂਰ ਮੇ ਜਾ ਨ ਸਕ ਕੇ ਵੀਰ ਵੇ ਓ ਬਿਤ ਜਙ਼ ਦੇ ਪੂਛੇ ਜਾ
ਜਾ ਨ ਸਕ ਕੇ ਤੇ ਰੇ ਵੀਰ ਵੇ
ਲੇ ਆ ਮਤਾ ਅਕਬਰ ਨਾਡ਼ ਦੇ ਕੈ ਦੇਨ ਓ ਨ ਭੋਜਾ ਮਾਰਿਆ ਬੇਤ ਜਙ਼ ਦੇ ਲਡ਼ ਦੇ ਆ
ਆ ਕਿਰ ਫੁਖੇ ਧਿਆਇ ਲਡ਼ ਪੇ ਗੈ ਧਰਮ ਤੋ ਜਾਨ ਲੁਟਾ
ਨ ਦਿਤਾ ਡੋਲਾ ਅਕਬਰ ਨੁ ਗੇ ਅਪਨੀ ਖ਼ਾਨ ਬਚਾ
ਮੇਰ ਲਡ਼ ਕੇ ਮਰ ਗੇ ਸੂਰ ਮੇ ਵੇ ਸੂਰ ਮੇ ਬਡ਼ ਕੇ ਮਰ ਗੇ ਸੂਰ ਮੇ ਵੇ ਤੀ ਜਙ਼ ਦੇ ਸਕੇ ਪਰਾ
ਓ ਦੋ ਰਾਜਾ ਈ ਸਰ ਆਖ਼ਦਾ ਨੀ ਮਾਤਾ ਮੇਰ ਗਾਲ ਦੇ ਨਾਨ ਪਰਾ
ਕੇ ਦੇ ਲੇ ਕੇ ਪਥੀ ਜਿਆ ਨੂ ਤੁਰ ਪਯਾ ਓ ਸਿ ਜਗਾ ਤੇ ਪੋਂਚਾ ਆ
ਓ ਲਾਸ਼ਾ ਦੋ ਆ ਵੀਰਾ ਦੀਆ ਸਿਆਣ ਕੇ ਸਿਆਣ ਕੇ
ਓ ਕੇ ਲਾਸ਼ਾ ਦੋ ਆ ਵੀਰਾ ਦੀਆ ਸਿਆਣ ਕੇ ਨਾਲ ਸੀਨੇ ਲੈਂ ਦਾਲਾ
ਕੇ ਰਾ ਸੁਸਕਾਰ ਤੁਆਡਾ ਵੀਰੋ ਮੇਰੋ
ਮੋਟੇ ਚੁਕ ਲੇ ਆ
ਅਪਣ ਵੀਰਾ ਕਈਂ ਲਾਕ ਜਿਂਦਾ ਤੋ ਸੁਸਕਾਰ ਕਰਾ
ਮੁਡ਼ ਕੇ ਭੀਗਲ ਵੈਜਾਂ ਜੈਂਗ ਦਾ ਮੱਥਾ ਲੋਂ ਅਕਬਰ ਨਾਲ ਦਾ
ਮੈ ਠਾਦੂ ਦੀਲੀ ਦੇ ਕੀਂਗ ਰੇ
ਨੋਗਾ ਅਪਨੀ ਧਾਰਮ ਬੱਚਾ