Lóftið var læðið blandið, það var læðið minni sálu
Því allt það sem fyldi mér til forna var fókið á tímans bár
Þá byrti allt í einu tíl, eitt aukna blík og varur hlá það
Búmið ósalt mótið sólinni á meðan síðasta skímann gegg undir
Og ég sá, ég sá, ég sá
Ég var vissum að það væri tán
Þá veðraðist ég allur upp
Og í góðri trú, ég horf upp til hinn
Sannum hlasaði við að um rusta tullu
Og hei, og hei, að ný skotakor
Af þessu ég legg sýrlærði
Lífið og allt sem fyrir fylgir
Þó þú sjáir glitta í guðdóninn
Þess að grálega stu onn í ræsu
Það er það, það er það
Það er það, það er það
Það er það, það er það
