Lóftið var læðið blandið, það var læðið minni sáluÞví allt það sem fyldi mér til forna var fókið á tímans bárÞá byrti allt í einu tíl, eitt aukna blík og varur hlá þaðBúmið ósalt mótið sólinni á meðan síðasta skímann gegg undirOg ég sá, ég sá, ég sáÉg var vissum að það væri tánÞá veðraðist ég allur uppOg í góðri trú, ég horf upp til hinnSannum hlasaði við að um rusta tulluOg hei, og hei, að ný skotakorAf þessu ég legg sýrlærðiLífið og allt sem fyrir fylgirÞó þú sjáir glitta í guðdóninnÞess að grálega stu onn í ræsuÞað er það, það er þaðÞað er það, það er þaðÞað er það, það er það
