Έφυγες,
πίσω σου πέταξες
ένας εντόνι σαν φωτιά στα περασμένα
έφυγες
κι όλα τα σκέπασες επί πλάκι όνειρα μισέ μαζί κι εμένα
έμεινα μόνο στα έρημα,
μες στα δωμάτια που γυρνώ μετακομίζω τον καημό
έμαθα,
κοίτα τι έμαθα στους αδιούς στίχους ένα δάκρυ να κυλώ
σαν μισό τσιγάρο καίει στον τάσσαχη ζωή του καθενός
άλλη μια αγάπη που έχει γίνει σταχτη κι ανεβαίνει το καπνός
σαν μισό τσιγάρο καίει στον τάσσαχη ζωή του καθενός
άλλη μια αγάπη που έχει γίνει σταχτη κι ανεβαίνει το καπνός
δεν έχω εδώ πιο πάνω,
πως στον ταβάνι φτάνω κι ύστερα εκεί θα σκορπιστώ
μια φορά μωρό μου στη στέγη αυτού του κόσμου,
εσένα βρήκα ουρανό
πήγαμε
και που δεν πήγαμε
όπου δυο άνθρωποι μπορούν μαζί να φτάσουν
ζήσαμε μα δεν ριζώσαμε μείναν μετεωρα τα βουνά να μας κοιτάζουν
άδικο θα ήταν άδικο
στο δηλητήριο να πιαστώ και να κυρώσω ό,τι αγαπώ
αξίζε για όσο κράτησε βλέπεις τα θαύματα θα μπουν στον καιρό
σαν μισό τσιγάρο καίει στον τάσσαχη ζωή του καθενός
άλλη μια αγάπη που έχει γίνει σταχτη κι ανεβαίνει το καπνός
σαν μισό τσιγάρο καίει στον τάσσαχη ζωή του καθενός
άλλη μια αγάπη που έχει γίνει σταχτη κι ανεβαίνει το καπνός
δεν έχω εγώ πιο πάνω προς το ταβάνι φτάνω κι ύστερα και θα σκορπιστώ
μια φορά μωρό μου στη στέλια αυτού του κόσμου έχω ξαναβρήκα ουρανό
αξίζε
για όσο κράτησε βλέπεις τα θαύματα θα μπουν στον καιρό