Ήμουν απ' τη φύση μου παιδί,
όνειρο παρωμένο
έψαχνα στα σύννεφα βροχή,
ποτέ μου δεν την είχα φοβηθεί
και τρέχα ο ήλιος πριν να βγει,
να το περιμένω
χάζευα οριζόντες μακριά κι είχα για πίξηδα στο μυαλό μου την καρδιά
Πάθυμα,
το κάθε λάθος μάθημα που κάθε παραστράτημα
είχε μια τιμή
Πάθυμα και μάθημα το μάθημα
ψήλωνα σαν αστήμα πέταγα στη γη
Με φέραν όλα σε σένα χαμένα ή κερδισμένα
όταν αργούν τα τρένα σταθμούσουν ας εσύ
χαμένα ή κερδισμένα θα έχεις δίπλα σε
μένα ταξίδια ονειρεμένα πανιτόλμηρη
Κι έτσι όπως παρέμεινα παιδί,
όνειροπαρμένος,
σκάρτος χαράκτηρας δηλαδή
που πάντα αψιφώ ετή λογική όσο προκαλούσα τη ζωή
ήμουν κερδισμένος
κι όταν το σκεφτόμουν δυο φορές γινόντουσαν
φαρμάκι στην καρδιά μου οι χαρές
πάθημα
κι ο κάθε λάθος μάθημα που κάθε παραστράτημα είχε μια τίμη
πάθημα
και μάθημα το μάθημα
ψήλωνα σαν αστήμα πέταγα στη γη
με φέραν όλα σε σένα χαμένα ή κερδισμένα
όταν αργούνα τα τρένα στάθμος μου να σε σύ
χαμένα ή κερδισμένα θα έχεις δίπλα σε
μένα ταξίδια ονειρεμένα πανιτόλμηρη
και πέραν όλα σε σένα χαμένα ή κερδισμένα
όταν αργούνα τα τρένα στάθμος μου να σε σύ
χαμένα ή κερδισμένα θα έχεις δίπλα σε μένα
ταξίδια ονειρεμένα πανιτόλμηρη
ήμουν απ' τη φύση μου παιδί
ονειροπαραμένο