Σε κάθε βήμα φαίνεται ανοίγονται δυο δρόμοι
τον έναν δεν τον ξέρω άλλος είναι της φωτιάς
κι άμα περάσεις από κει είναι σκληρή νόμη
μαζεύεις τα κομμάτια σου κι ύστερα προχωράς
μαζί σου δεν μπορούσα να κρατήσω πισίνη
καλούσα και το πείσμα και την τρέλα μου απ' τα βάθη
κι ισόβουσα πάνω στο δικό σου το σκηνή
ζητούσα το ρόδο ζητούσα και τ' αγκάθι
για μένα ήσουν θανατή φορός πυρετός
που μου δώσε όμως χάρη και μ' άφησε να ζήσω
και είδα πως γίνεται απ' τα σκοτάδια φως
σιγά σιγά κι εγώ να να τέλω μαζί του
θυμάμαι σ' αγαπούσα τώρα πια δεν νιώθω πως
κοντά σου ότι με έφερε αλλού τώρα με πάει
τα μαύρα σου τα μάτια γίνανε μπλε και είναι αλλιώς
αλλιώς το νιώθω μέσα μου αυτό που σπαρταράει
τώρα έχω στο νησάκι μου τεράστια περιουσία
και πέρπατο ξοδεύοντας σε δύσκολη εποχή
στου κόσμου τα παράτερα δεν δίνω σημασία
απ' την αγάπη πέθανα και να είμαι ζωντανή
για μένα ήσουν θανατή φορός πυρετός
που μου δώσε όμως χάρη και μ' άφησε να ζήσω
και είδα πως γίνεται απ' τα σκοτάδια φως
σιγά σιγά κι εγώ ν' ανατέλλω μαζί του
Στο δρόμο της επιστροφής που μέτρησα από σένα
απ' τα σαράντα κύματα πέρασα για να ρθω
ο κύκλος που άνοιξε πλατιά έκλεισε και για μένα
και τις καινούριες θάλασσες μαθαίνω για να βγω
με μία τόσο ζωρική κι ωραία ιστορία
το ξέρω πως τη βάθανε πολύ κάποια φορά
γυρνώ βλέπω τις στάχτες της δεν έχει σημασία
με τίποτα δεν βάλαζα μια τέτοια πυρκαγιά
Για μένα ήσουν θανάτυπορος πύρατος
που μου έδωσε όμως χάρη και μ' άφησε να ζήσω
και είδα πως γίνεται απ' τα σκοτάδια φως
σιγά σιγά κι εγώ ν' ανατέλλω μαζί του
Για μένα ήσουν θανάτυπορος πύρατος
που μου έδωσε όμως χάρη και μ' άφησε να ζήσω
και είδα πως γίνεται απ' τα σκοτάδια φως
σιγά σιγά κι εγώ ν' ανατέλλω μαζί του
Υπότιτλοι AUTHORWAVE
