Την μονοβάσια της λέω το πέτρινο καράβι μου που με ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο.Ίσως είναι και αυτή η μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στη στερεότητα του δράχου,στη δύναμή του, την ακινησία του και στην απεραντοσύνη και τη ρευστότητα της θάλασσας.Αυτό τον όγκο που ήταν σαν μια γροθιά σφυγουμένη, το ένιωθα δυνατό,σαν να μου έδινε ένα μέτρο δύναμης,ότι κατά κάποιο τρόπο έπρεπε κι εγώ να αποκτήσω τη δύναμη για να στέκομαι μέσα στις στήλες.Επίπεδα διάρκειες, θεμέλια κάτω από τα θεμέλια,οι εκκλησίες κάτω από τα σπίτια,καμπαναριά πάνω απ' τα σπίτια.Σε ποιο βάθος του δράχου κρατιέται η ρίζα της ιδιάς,σε ποιο κλαδί του αγέρα κρατιέται ο χρυσοφτέρουγος αρχάγγελος.Θανεύουμε πάνω στη ρηγμένη στους ώμους των νεκρών,με το χώμα στο στήθος σε μια πομπή ερυπείων,και οι φραγκοσικές παραταγμένες, κατά μήκος του χρόνου βουβαίες,ανανταπόκριτες, με τα φαρδιά τους χέρια,να στομώνουν τη βοή της θαμμένης καμπάνας.Παιδική ανάρρωση.Άσε για μια στιγμή να κλείσουμε τα μάτια,να ακούσουμε τη μητέρα να πλένει τα πιάτα στην κουζίνα,να ακούσουμε να πέφτουν στο σιρτάρι τα μαχαιροπύρνα,να ακούσουμε στο διάδρομο το θρόισμα του φουστανιού της,το χαμόγελο της Παναγίας να σε πιανάει στο οικονοστάσι.Αύριο δεν θα είμαστε άρρωστοι.Να, κοίταξε το θερμόμετρο, είναι ακόμη ζεστό απ' τη μασκάλι μας.Πάτερ ημών ο έν της ουρανής,πες στη μικρή εξ αδέλφη μας να έρθει αύριο,να βγούμε ένα μικρό περίπατο στο δάσος με τα ελάφια,να τις μαζέψω φρέσκα μίδαλα.Ένα γαλάζιο ελάφι θα έρθει,Πάτερ ημών, Πάτερ ημών,ώστε να κοιμηθούμε.Ένα γαλά, γαλά, γαλάζιο ελάφι,Πάτερ ημών ο έν της ουρανής.Δεν είναι κανένας.Κι όμως.Κανένας δεν λείπει.Δεν πανολογώ.Διαλέγομαι.Σε εσάς κουβαδιάζω.Σε εσένα μητέρα, πατέρα.Αδερφέ μου.Εκεί είσαι.Με το αιώνιο χαμογελό σου.Κι εσύ μητέρα.Ασύγκριτη μητέρα.Εσύ που έμαθες στον μικρότερο γιο σου,τι θα πει η αγάπη.Μαθαίνοντάς του τι είναι αγάπη.Φυτέβοντας στην καρδιά του την αγάπη.Απ' την αγάπη ξεκινάμεκαι στην αγάπη φτάνουμε.Εδώ τώρα κάθομαικαι καπνίζωσαν έναν εφουγάροενός πλοίουπου έφυγε.Που διαρκώς ταξιδεύεικαι διαρκώς ξαναγυρίζει.Κάνοντας έναν κύκλο.Τον κύκλο του κόσμου.Γιατί ολόκληρη ζωή,ολόκληρη ιστορία της ανθρωπότηταςείναι ένας κύκλος.Όχι, όχι κύκλος.Θα μπορούσα να πω μια σπήρα.Μια ανερχόμενη.Ανελισσόμενη.Σπήρα.Όλο και πιο πάνω.Όλο και πιο πάνω.Ως που δεν έχει τέλος.Το ατελεύτητοπου συναντάται με το απέραντο.Ατελεύτητο.Και απέραντο.Να το ζήσεις μόνο μια στιγμήτο έζησες για πάντα.Και είναι σαν να υπάρχεις πάντα.Και υπάρχεις.Έτσι δεν είναι.Υπάρχεις.Υπάρχω.Υπάρχουμε.