Πώς γράφω, δεν ξέρω κι εγώ πώς γράφω.Απλώς γράφω γιατί δεν μπορώ να μην γράφω.Θυμόσαστε τι είπε ο Ρίλκες ένα νέο ποιητή που του έθεσε υπό την κρίση του τα γραφτά του.Το ρώτησε, δάσκαλε κοιτάξτε τα γραφτά μου και πείτε μου, αξίζει τον κόπο να συνεχίσω.Και ο Ρίλκης το απάντησε, ρώτησε τον εαυτό σου, αν δεν γράψεις θα πεθάνεις και τότε να αρχίσεις να γράφεις χωρίς να ρωτάς κανέναν.Έτσι λοιπόν η γραφή της ποίησης δεν είναι ένα πάρεργο, δεν είναι ένα χόβι, είναι μια βαθύτατη αναγκαιότητα και όχι προσωπική αλλά καθολική αναγκαιότητα.Δηλαδή όλο τον ανθρώπινο.Είναι η ανάγκη της επαφής, της επικοινωνίας, της μετάδοσης μιας βαθύτατης εμπειρίας και της δημιουργίας ενός πλατήτα του κλίματος αδερφοσύνης πέρα από τις διαφορές πολιτικές, ιδεολογικές, παραδοσιακές, θρησκευτικές, φιλετικές, πολύ πιο πέρα.Η πίστη είναι εκείνη που παραμερίζει εκείνα τα στοιχεία που χωρίζει τους ανθρώπους ανακριτικά.Ανακαλύπτει και αναδεικνύει αυτά τα στοιχεία που τους ενώνουν.Γι' αυτό η λειτουργία της έχει μια εξαιρετικά μεγάλη κοινωνική σημασία και όπως έχουν πει μεγάλη αισθητική, οι ποιητές είναι οι οργανωτές του κοινωνικού συναισθήματος.Και ακόμη κάποιοι άλλοι έχουν πει ότι οι ποιητές είναι οι αρχιτέκτονες της ανθρώπινης ψυχής.*****Υποτιτλοι AUTHORWAVEΥποτιτλοι AUTHORWAVE