Δεν ήσουν από χώμα
και βροχινό νερό
για να σε πλάσω αγάπη μου
όπως ο κόσμος θέλει
του αρχάγγελου φορούσες
και του αητού φτερό
και σπάθηζες τον ουρανό
σαν ήλιος που ανατελεί
Έλα φίτια γρήμακι σκοτάδι κι αστράπι
φωλιάζαν στην καρδούλα σου τη γλυκόπικρα μένη
και στα σφιχτά σου χείλη τραγουδάγη σιωπή
σαν το χλωρό
δαφνοφύλλο
σε ματωμένη χλένη
Δεν ήσουν από χώμα και βροχινό νερό
για να σε πλάσω αγάπη μου όπως σε θέλαν όλοι
του αρχάγγελου φορούσες και του αητού φτερό
και πέταξες και χάθηκες και ρίμα ξένη πόλη
