Έχω στο νου μ' αλλημία γαμημένη φοβία
Στον καθρέφτη όταν κοιτώ πως δεν θα με πια εγώ
Ο κόσμος γύρω μου αλλάζει,
στο χθες κάτι να μοιάζει
Αναζητώ και νιώθω πως το πάτο μου είναι γερό
Δύσκολα, ρώτανε πως τη βγάζω και απαντώ
Έχω καιρό με κάποιο τείχο να μην αναμετρηθώ
Και να χτυπήσω δυνατά πρώτος γιατί πονώ
Και πάντοτε βγαίνω χαμένος στο τέλος, ακόμα χτώ
Δεν υπερβάλλω, δεν είμαι τυπάκι του τι να βάλω
Τυπάκι που να το βάλω είμαι απ' τους τύπους αυτούς
Που τρίπλω σκέφτονται πριν πράξουν οτιδήποτε τους
Απλούς χαμένους ημέρες μου σκοτσέζει κοντούς
Συγγένω με την αλλαγή γιατί γνωρίζω δεν αργεί
Κολλώ στιγμή που παίρνω πρέφα πως είμαι μια αλλαγή
Που θα γυρίσει ο Sol και ο D και θα μου πουν
Δεν κάνεις πλέον για τους WNC
Σκέφτομαι αυτή τη μέρα που θα πουν οι κολλητοί
Πως η αλλαγή με τον νησί γίνεται κάπως αισθητητή
Η απόσταση μεταξύ μας έγινε πολύ
Και εσύ σα βλάκα σκάθασαι και χαλίεσαι για τη σχολή
Μα η αλλαγή που φοβάμαι απ' τις άλλες πιο πολύ
Είναι η πάρτη μου να αποδεχτεί πως έχω υποστεί
Αλλαγή
Και τελευταία σκέφτομαι συχνά να δω πως πλέκουν τη θυλιά
Που πνίγει βράδια σαν κι αυτά
Η μουσική μου έχει αλλάξει,
τα λόγια πλέον πράξει
Χάνομαι στη μετάφραση εντάξει
Αλλαγές
Πες πόσο θα θέλες να σ' απαφθες μια
Πες πόσο θα θέλες να σ' απαφθες μια
Η πράγματισμου έχει αλλάξει κι όχι δεν είναι φάση
Και μη μου πεις ποτέ μη δώσεις βάση
Ενοχές
Δεν θα ρωτήσω άμα έχεις απαφθές
Θα ρωτήσω άμα έχεις αρκετές
Ενοχές
Προχωρώ ακόμα
Μα αυτό το αύριο είναι θόλο κι αλλάζω
Εκεί που αύριο θα με ίσως βρω καινό
Γι' αυτό τις νέες μέρες φοβάμαι
Κι όποτε σε κοιτάζω θυμάμαι όλα όσα έχουμε ζήσει
Μα η συνείδησή μου δεν ηρεμεί πια και δεν κοιμάμαι
Κι αλλάζω κρεβάτι πιο συχνά απ' ό,τι πλευρώ και ήπια
Τον πόνο κούπα εδώ γιατί με θλίβει ανώτη
Έχουμε πει κι ανταλλάξει,
έχει χαθεί,
έχει χαλάξει
Αν το γυαλί έχει σπάσει, αν δεν έχω μια συμβουλή
Αδερφική πια κι έχω λίγο σωπάς Ίσως δεν με νοιάζει κι αυτό με νοιάζει
Και πειράζει απ' όσο βλέπεις πιο πολύ Γιατί έχω αλλάξει,
περάσει
Μόνο άμα εσύ είσαι στην πράξη, στην ίδια στάση
Και τόσα λεωφορεία έχεις χάσει στην ίδια στάση
Που τόσα ραντεβού δώσαμε,
πάς κι οι πόλοι είναι ίδια γενικά
Μα δεν είναι εκεί ψυχηζώσα και με πονά το ότι φεύγω
Γιατί θα μ' άρεσε μάλλον μαζί να σε έχω
Μα δεν βλέπω πλέον τόσα κοινά
Οι τύψεις με τραβήξαν εδώ
Και ψάχνω απατήσεις να βρω
Έχω τόσο να ζήσω
Μας του χθες στη σιγουριά πάλι θα κοιμηθώ