ร
ู้ รู้ เธอนั้นมีคู่ใจ
ใหญ่ที่ไม่ลืมเธอ
เพราะด้วยเหตุใด
ใจฉันยังพร่ําเพ้อ
เฝ้าและเมอไม่หลืมแม้วันคืนเดือนผ่าน
ใจฉันยังร่ําเพิ่งถึงเธอ สิ่งที่เคยสัมผัส
ยังจํายึดมันตราดรึง ยังฟังอยู่กลางใจ
ร
ู้ รู้ เธอนั้นมีเจ้าของ มองฉันได้แต่มอง
ถึงจะอย่างไร
มันก็เป็นสุขใจ
สุขชั่วคราวก็ยัง
ยัง ยังดีสิ่งกว่า
ใจฉันต้องมาลายประตรม
หยุดระทมคมคืน
แกะบว่าความหวานชื่นจึงเจือ
ความรักแก่ด้วงใจ
รักนั้นยังอยู่เต็มหัวใจ
ใหญ่และทําไมถึงคงอยู่
จิตไฟฝันถึงเธอไม่ลืมเสียที
เป็นปลีด้วยความรักเธอ
รู้ รู้ ใจฉันมันก็รู้
ยังฝืนสู้ความจริง
แม้จะห้ามใจ
ใจฉันทําให้รู้ เบื่อฝืนใจ ต้องยอมให้ใจคิดถึงเธอ
ด้วยฉันต้องยินยอมแพ้พาย
ปล่อยใจฝันไป
รักเธอไม่น่า เต็มใจ
ใจฉันพายใจเธอ
รู้ รู้ เราต้องห้ามใจ
หยุดใจรักเธอ
สุดเจ็บใจ
เราต้องแพ้พาย
ปล่อยใจรักเธอ
รู้ รู้ ใจฉันก็รู้
ยังฝืนสู้ความจริง
แม้จะห้ามใจ
ใจฉันทําให้รู้ เบื่อฝืนใจ ต้องยอมให้ใจคิดถึงเธอ
ด้วยฉันต้องยินยอมแพ้พาย
ปล่อยใจฝันไป
รักเธอไม่น่า เต็มใจ
ใจฉันพายใจเธอ
