มองใครต่อใครที่แดนจับมือเกี่ยวกัน
เห็นเขาเหล่านั้นก็นึกอิจฉะในใจ
ทําไมไม่เป็นไม่มีอย่างเขา
คิดแล้วมันก็เศร้าใจ
มีเพียงความเหงาให้เดินกอดเขาเท่านั้น
ที่นั่งติดกันเวลาโดนนั้นคือใคร
จะกินจะเดินจะนอนก็เหงา
ไม่มีใครเคียงข้างคาย
ไม่มีใครเลย
จะมีใครใครรักคนดาตาย
แบบฉันที่มันจํามาดะ
มัยคล้าตาเหมือนใคร々
จะมีใครใครเหมือนที่จะมองตาหัวใจ
จะมีไหมใครเข้าใจรักกัน
จะมีกี่คนที่เขาจะมองอย่างนั้น
จะมีสักวันบางไม่ที่ฝันเป็นจริง
จะมีกี่คนที่เขาจะรัก
ที่ฉันเป็นในทุกสิ่ง
มีเพียงความเหงาให้เดินกอดขอเท่านั้น
ที่นั่งติดกันเวลาดวนหนังคือใคร
จะกินจะเดินจะนอนก็เหงา
ไม่มีใครเคียงข้างกาย
ไม่มีใครเลย
จะมีใคร ใครรักคนหนาตายอดฉันที่มันธรรมดา
ไว้เข้าตามเป็นใคร ใคร
จะมีใคร ใครไหมที่ฉันมองแต่หัวใจ
จนมีไม่ใครเข้าใจรักกัน
มองเห็นความสําคัญ
จับมือกอดฉันด้วยความเป็นใจ
จะยอมให้ทุก ทุกสิ่ง
ที่กลัวฉันมีอยู่
จะไม่ทําให้เขาผิดหวังไว้สักครั้ง
จะมีใคร ใครรักคนหนาตายอดฉันที่มันธรรมดาไว้เข้าตามเป็นใคร ใคร
จะมีใคร ใครไหมที่ฉันมองแต่หัวใ
จจนมีไม่ใครเข้าใจรักกัน
จะมีใคร
ใครรักคนหนาตายอดฉันที่มันธรรมดาไว้เข้าตามเป็นใคร ใคร
จะมีใคร ใครไหมที่ฉันมองแต่หัวใจ
จนมีไม่ใครเข้าใจรักกัน