ต
อนที่ ๖
ประสบความสําเร็จ
ในวันหนึ่งต่อมา
มีสตรีผู้หนึ่งมีนามว่า สุชาดา
ผู้อาศัยอยู่ในถิ่นนั้น ได้นําข้าวอย่างดีซึ่งหุ้งขึ้นด้วยนมที่
คัดเลือกอย่างดีที่สุดมาถวายพระองค์ถึงที่ที่พระองค์ประทับอยู่
เมื่อได้ทวายอาหารนี้แก่พระองค์แล้ว
คุณสตรีนั้นได้กล่าวแก่พระองค์ว่า ขอให้พระองค
์จงทรงประสบความสําเร็จในสิ่งซึ่งพระองค์ทรงประสง
เช่นเดียวกับที่ดิฉันได้ปราสบความสําเร็จในสิ่งซ
ึ่งดิฉันประสงแล้วเถิด ی Laker เจ้าค่า...หนังนี้
พระองค์ไม่ทรงปฏิเสธการถวายทานของสตรีผู้นี้
ทรงรับและฉันในขณะนั้นเอง
ด้วยความพอพระไทย
และความรู้สึกในคุณพริโยชน์ที่ให้เกิดก
ําลังกาย กําลังใจแก่พระองค์เป็นอย่างยิ่ง
ต่อจากนั้น พระองค์ได้เสด็จไปสู่ต้นไม้ต้นหนึ่ง ซึ่งเป็
นอนุสาวรีแห่งการตรัสรู้ของพระองค์มาจนกระทั่งทุกวันนี้
อันเราเรียกว่า ต้นโพ
หรือไม้แห่งการตรัสรู้
คํากาเลาของกุลสะตรีชื่อ สุชาดะ
ยังคงก้องอยู่ในพระสวรรค์ของพระองค์ว่า ขอพระเป็นเจ้า จงประสบ
ความสําเร็จเดินตามที่ชั้นได้ ประสบความสําเร็จเถิดเจ้าข้า ดังนี้
จนกระทั่งพระองค์ ได้เสด็จเข้าไปสู่โคนต้นไม้นนั้น
นับบัดนี้
พระองค์ได้ประทับนั่งลงที่โคลนต้นไม้นั้น ทางทิตตวรออก
อันเกลียด้วยย่าแปดฟ้อน
ตามที่คนตัดย่าชื่อโสทิยะ ถวายแก่พระองค์ แล
ะได้ส่งอธิษฐานจิตกําหนดพระไทยต่อพระองค์เองว่า
แม้เลือดในกายจะแห้งไป
แม้เนื้อจะหมดไปไม่มีอะไรเหลืออยู่ นอกจากหนัง เอ็นและกระดูกก็ตามที่
จักไม่ยอมลุกจากที่นั่งนี้
จนกว่าจะได้พบสิ่งซึ่งสงสว่าง
ลุถึงจุดหมายปลายทางที่ส่งประสงค์
กล่าวคือ ส่งพบวิธีที่จะทําให้พระองค์เองและมนุษย์ทั้
งปวง หลุดพ้นจากความทุกข์ เป็นผู้ไม่ต้องเกิดและตาย
อย่างสัมแล้วสัมอีก ในลักษณะที่น่าเบื่อนหนายอีกต่อไป
กล่าวโดยสรุปแล้ว คือพระองค์ส่งประทับนั่ง นะคโนตนโผล์ โดยตั้งพ
ระไทยแนวแนวว่า ถ้าไม่รู้ถึงสภาพที่เรียกว่า นิพพานแล้ว จักไม่ยอ
มลุกจากที่นั้นโดยไม่ส่งคําหนึ่งว่า จักมีเหตุการณ์อันใดเกิดขึ้น
การอธิษฐานจิตเช่นนี้
เป็นสิ่งที่กระทําได้แสงยาก
ยังไม่เคยมีใครในโลกของเราแห่งสมัยนี้
เคยทําการอธิษฐานเช่นนั้น
ในประเทศอินเดียในสมัยนั้น มีนักบวชจํานวนมาก ซึ่งได้พยายามบําเพ้นตบ
ะทรมานร่างกายและกระทําความเพียรทางจิตอย่างแข็งกล้าตลอดเวลาเป็นปีๆ
เพื่อให้บรรลุถึงสิ่งซึ่งเขาเห็นว่า เป็นสิ่งซึ่งดีที่สุดหรือสูงสุด
แต่สิ่งซึ่งเขาได้รับเหล่านั้น เป็นความสุขชนิดชั่วคราว
ไม่ยั่งยืนตลอดการ ยังไม่เป็นความสุขที่ส
ามารถทนทานต่อความเปลี่ยนแปลงของการเวลาได้
เมื่อกําลังแห่งความเพียรที่กระทําให้เขาเห
ล่านั้นได้ประสบสุขในสวรรค์เสื่อมสิ้นหลง
เขาเหล่านั้นก็ต้องละจากโลกอันเป็นที่พอใจนั้น
กลับมาสู่โลกชั้นต่ํา
อันเต็มไปด้วยสิ่งซึ่งไม่ตรงตามความประสงค์อีกต่อไป
ถ้าจะเปรียบข้อความนี้ก็เหมือนกับบุคคลคนหนึ่ง
เริ่มสะสมเงินทองไว้ในหีบเป็นอันมาก
แล้วก็เริ่มใช้สอย
ไม่นานนักก็จักหมดสิ้นไป
เหลือแต่หีบเปล่า
ซึ่งทําให้เขาต้องทําการสะสมใหม่อีกต่อไป
ข้อนี้เป็นฉันใด
นักบวชที่ได้ประสบความสุขอันไม่ถาวร
เมื่อความสุขนั้นสิ้นไปแล้ว เขาก็จักต้องทนความยากลําบาดบํา
เพ็นตบะกรรมใหม่ สืบต่อไปอีกยังไม่มีที่สิ้นสุดฉันเดียวกัน
การเป็นอย่างนี้
ทําให้เขาต้องวนเวียนไปมาอยู่ในระหว่างการเกิดโลกสวรรค์
กับการเกิดในโลกแผ่นดินนี้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดลงได้เลย
การกระทําในธรรมนองนี้
มีความยากลําบาด ดุดนักการกลิ่งครบอย่างหนักขึ้นผู้เขา
ซึ่งมันมีแต่จะกลิ่งกลับลงมาสู่ตีมเขาเสียร่ําไป
ซึ่งทําให้เขาต้องระดมกําลังกลิ่งใหม่
อย่างสัมแล้วสัมอีก โดยไม่มีที่สิ้นสุด
ส่วนสิ่งซึ่งพระศึทธธะทรงประสงในที่นี้นั้น
คือวิชาที่จะทําให้พระองค์และมนุษย์ทั้งหลาย
ไม่จําต้องทรมานในธรรมนองกลิ่งครบขึ้นเขาเช่นนั้น
พระองค์ทรงแสวงหาสิ่งซึ่งมีความที่ยังแท้ถาวร
อันจากไม่กลับเสื่อมสิ้นหรือตกต่ําอีก ซึ่งเมื่อใครได้ประสบแล
้วเพียงครั้งเดียวก็ไม่ต้องพยายามทําเพื่อให้ได้ให้มีอีกต่อไป
นาคโคลต้นโภแห่งกบนอุรุเวลานั้น
พระองค์สงตังพระไทยอธิษฐานจิตทําความเพียรเพ
ื่อให้ประสบสิ่งซึ่งที่ยังแท้ถาวรสิ่งนี้เอง
หากไม่ประสบ
ก็จัดยอมให้ร่างกายพินาธทําลายไปในที่ตรงนั้น ไม่ยอมขยื่นแม้แต่หน่อยเดียว
นับบัดนี้
พระศิษฐฐะได้สงตังพระไทยระดมกําลังกิจของพระองค์ต่อสู้กับธรรมชาติฟายต่ํา
และยกกิจของพระองค์ให้สูงขึ้น เหนือสิ่งซึ่งเป็นเพียงความสุขชั่วคร
าวไม่เที่ยงแท้ถาวรสิ่งพระองค์เคยสงผ่านมาแล้วแต่ห้นหลังอย่างมากมาย
พระองค์ทรงประสงที่จะสลัดความคิดอย่างโลกโลกเสีย
ให้สิ้นเฉิน เพื่อปักใจค้นหาความจริงในข้อที่ว่า
ความทุกทั้งปวงเกิดขึ้นมาได้อย่างไร
แต่แทนที่จิตของพระองค์จะคิดไปในธรรมนองนั้นอย่างเดียว
พระองค์จําหมายได้ประกดขึ้นเป็นภาพอันชัดแจก
ภาพในใจของพระองค์เป็นภาพห้องบรรทมอันสวยงาม
ซึ่งพระองค์เคยประทับ
เป็นภาพแห่งลานในอุตยานอันสดชื่น
เป็นภาพแห่งสะวัสซึ่งงามจับใจ
เป็นภาพแห่งคนผู้ปรณิบัติรับใช้พระองค์ทุกวิธีฐานโดยไม่มีข้อกัดห้อง
และได้สงมองเห็นภาพแห่งพระชายาผู้งามเลิศ
ภาพแห่งโอรตองค์น้อย ๆ องค์เดียวของพระองค์ ซึ่งมีรูปโ
ชมงดงามมีลักษณะอันแสดงว่า จักเป็นโอรตที่นํามาซึ่งความภ
าคภูมิใจอย่างใหญ่หลวงแก่บุคคลผู้เป็นบิดาในการข้างหน้า
และพระองค์ยังได้สงเห็นภาพแห่งพระบิดาของพระองค์อีกด้วย
ว่าบัตรนี้เข้าสู่ไวชารามีพระเกสาหงอก
เพราะเข้าถึงปัจชิมวัย
และกําลังสงรทมทุกอยู่
เพราะพระโอรตองใหญ่ ไม่ได้สงอยู่เคียงข้างพระองค์ในก
ารช่วยกันปกครองบ้านเมืองและรับช่วงการครองราชสมบัติ
ในเมื่อพระองค์สงชรามมากเกินกว่าที่จะสงทําการปกครองได้สืบไป
พระสิทธัคโคตะมะ
ได้เห็นภาพแห่งสิ่งทั้งหลายดังกล่าวนี้ด้วยพระเนทภายใน
ในธ่ามกลางความสงัดเงียบ
และได้ทําให้เกิดความคิดชนิดซึ่งพระองค์ไม่สงประสงเป็นอย่างยิ่ง
แต่มันก็เกิดขึ้นจนได้ว่า
สิทธัถถ่าท่านจักอยู่ครองย่อเรือนเหมือนคนทั้งหลายอื่น
ท่านก็จักเป็นพราชาผู้สูงสัก มีอํานาจมากมีเกียจติขุนอันใหญ่หลวง
แต่ท่านดีลีกหนีออกมาโดยสละประชาชนและส
ิ่งมีกาlioานสูงสุดทุกอย่างไว้ปื้องหลัง
ออกมาแสวงหาสิ่งซึ่งมไม่มีใครเคยคิดถึงมันเลย
นอก
เป็นสิ่งซึ่งบางทีไม่สามารถจะหาพบได้
และยิ่งไปขวานั้นบางทีจะเป็นสิ่งซึ่งไม่ได้มีอยู่เลย
ท่านรู้ได้อย่างไร
ว่าท่านไม่ได้เป็นคนโง่หรือบ้า
ในการที่สละสิ่งต่างๆซึ่งเป็นของที่มีตัวตนจริงๆ
และก็ได้เคยรู้รถเป็นความสุขแน่แก่ใจของตนเองมาแล้วจริงๆ
ไปหลงแสวงหาสิ่งบางสิ่ง ซึ่งท่านเองก็ยังไม่สามารถรู้ได้ว่
ามันเป็นสิ่งที่มีอยู่จริงหรือหาไม่
สิทธธเอย
ถ้าท่านต้องการที่จะละทิ้งของประเสริฐในโลก
ไปแสวงหาสิ่งซึ่งท่านคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีกว่านั้นไปอีกจริงๆแล้ว
ทําไมท่านจึงไม่พยายามแสวงหาโดยวิธีที่
นักบวชอื่นๆเขาแสวงหากันด้วยการอดอาหาร
และการทรมานกาย
หรือด้วยวิธีประกอบการบุชายน
ดังเช่นคนใจบุญสุนทานทั้งหลายเขากระทํากันอยู่ทั่วไป
ท่านเห็นวิธีของคนอื่นผิดหมด
ถูกอยู่แต่วิธีของท่านคนเดียวเท่านั้นหรือ
สิทธะเอย!
ชีวิตนี้เป็นของสั้นนิดเดียว
ทุกคนต้องตายในไม่ช้า
ถึงท่านเอง
ก็จะต้องตายในไม่ช้านี้แล้วเหมือนกัน ทําไมท
่านจึงไม่ใช้เวลาที่เหลือเพียงเล็กน้อยนี้?
เสวยความสุขเท่าที่อาจจะมีได้เสียแต่ก่อนที่ความตายจะมา
ถึง ซึ่งท่านจะไม่อาจเสวยความสุขอย่างใดได้อีกต่อไปแล้ว
ความรักก็มี
ชื่อเสียงก็มี
ความสูงศักย์ก็มี
การบุชาสรัสเสเรนก็มี...
พวกตรง every thing that has as long as desired ทุกๆอย่างเพอร
์ทรัฐท่านต้องการมันก็มีทุกอย่าง เป็นชิ้นเป็นอัน เป็นตัวเป็นตน
ซึ่งท่านสามารถรูปคลําสําผัดบริโภคมันได้
一อย่าง
ทําไมท่านจึงมากระทําการทรมานตัวเองให้ตกรกรรมลําบากอยู่ในป่าเปลี่ยว
เพื่อส่อแสวงหาสิ่งซึ่งไม่เคยมีใครหาพบมาก่อนเช่นนี้เล่า
ความรู้สึกดังกล่าวนี้
ได้เกิดขึ้นภายในพระไทยของพระศิษฐัตธะ ใ
นคืนวันที่พระองค์ประทับนั่งภายใต้ต้นโภ
เพื่อสแวงหาวิธีข้ามออกไปให้พ้นจากความเกิดตาย
มันได้ล่อหลอกพระองค์ ด้วยการทําให้รําลึกถึงความเพลิดเพลินนานาชนิด
ซึ่งพระองค์ทรงสลัดไว้เบื้องหลัง
ด้วยการทําความหลังเลว่า พระองค์จักสงมีความสามาติในก
ารสแวงหา ให้พบสิ่ง ซึ่งพระองค์ส่งประสมนี้หรือหาไม้
และด้วยความไม่แน่พระไทยว่า
การสแวงหาทางนี้เป็นไปอย่างถูกทางแล้วหรือยัง
แต่พระองค์ไม่ทรงยอมให้พระองค์หมุนกลับจากสิ่งซึ่งส่งมุคหมาย
ยิ่งป่ายกว่านั้นนั้น เมื่อสิ่งเหล่าน
ี้มันหลอกหลอพระองค์มากยิ่งขึ้นเพียงดัน
พระองค์ยิ่งทรงบังครับพระไทยของพระองค์
ให้มุ่งไปตามจุดหมายเดิมยิ่งขึ้นเพียงนั้น
พระองค์ส่งร้องขึ้นว่า
มานเอย
กลับไปเถิด
เรารู้แล้วเหรอว่า เจ้าคือใคร?
เจ้าคือปีศาจร้าย
ซึ่งลวงคนให้เลิกละจากทุกๆ สิ่งซึ่งเป็นคว
ามดี ความงาม ความยิ่งใหญ่ และความประเสริฐ
เจ้าอย่าพยายามหมุนเราให้กลับไปจากสิ่งซ
ึ่งเราได้ออกมาแสวงหาให้ลําบากอีกต่อไปเลย
มานเอย
ๆ
จิตใจของเราปากแน่นเสียแล้ว
เราต้องนั่งที่นี่
จนกว่าจะได้รับสิ่งซึ่งเราประสง
แม้ว่าเราจักต้องนั่ง จนกระทั่งเลือดและเนื้อเหือดแห้งไป
ไม่มีอะไรเหลืออยู่ นอกจากหนังกับกระดูกก็ตามที
ณ ที่นั้น
พระสิทธฐะได้ประทับนั่ง
และสงดําเนินการต่อสู้
และสงพยายามหวากบันทําการปลุกปล่ําด้วยกําลังพระหารฐัยทั้งหมด
เพื่อให้สงภพสิ่งซึ่ง สามาจคระจัดความทุกโสกของสปสัตว์
และทรงพยายามเสวงสิ่งซึ่งสามารถตัดรากเง่าของสิ่งชั่วร้ายทั้งปวงในโลกนี้
ให้สูญสิ้นเด็ดขาดไป
แล้วนํามาซึ่งสิ่งที่ดีงาม เป็นความสงบสุข อันไม่รู้จักสิ้นสูญ หร
ือเปลี่ยนแปลงเป็นอนันตการณ์ ตั้งอยู่เหนือความแปรปรวนโดยสิ้นเฉิง
การพิจารณาคิดค้นให้ทราบถึงการเกิดขึ้นของค
วามทุกข์ และความดับลงของความทุกข์ตามลําดับ
ทั้งขึ้นและลงเช่นนี้
โดยละเอียดเช่นนี้
เรียกว่า
การพิจารณาปฏิจสมุปบาท
พระองค์ทรงประสบความสําเร็จ
เมื่อพระองค์ทรงแนวแน่อยู่ในสมาธิจิต ทรงปัดเป่
าความคิดอันชั่วร้ายทั้งหลายที่เข้ามารบกวนพระไทย
และล่อหลอพระองค์ให้ไหล่หลงออกไปได้โดยสิ้นเฉิงแล้ว
พระหรุทัยของพระองค์สงบประงับเหมือนน้ําในสะ ในเวลาที่คลื่นลมสงบ
ห้ามกลางความงีบสงัด
ความชั่วร้ายที่รบกวนพระองค์ ด้วยการระลึก
ถึงความสุขในหนหลังได้สูญสิ้นไปโดยสิ้นเฉิง
ความสงสัยหลังเลในสิ่งซึ่งพระองค์เสวง และวิธีซึ่งพระองค์สงกระทําการเสวง
ก็ไม่ได้เกิดขึ้นอีกต่อไป
ในท่ามกลางความเป็นสมาธิอัbnbแนะสงบงีบหังพระหรุทัยของพระองค์
สึ่งบัต์นี้ได้รวมกําลังพุ่งไปสุง สิ่งที่มุ่งหมายเพียงจุดเดียว
และมีอนุภาพแหญ่งจิต
สึ่งประกอบด้วยกําลังอั�นมหาสาน
สึ่งบัต์นี้ได้รวมกําลังพุ่งไปเพื่อทําลาย
อา��
พระองค์ได้ประทับนั่งนะคนต้นโภต้นนั้นเอง
พระสิทธถโคตะมะ
ผู้สมฯสาคยปุตร
ได้ตรัสศารุเป็นพระสมาสําพุทธเจ้าพระนามว่า
พระโคตะมะพุทธะ
ผู้ซึ่งได้นําแสงสว่างแห่งสัจธรรมมาสู่ชาวโลกทั้งปวงแห่งยุคนี้
ซึ่งกําลังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
ณ วัดนี้ทุกท่วนหน้า