อยู่คนเดียวนอนมองดูฟ้าด้วยความสงสัย
ว่าทําไมคนเราถึงต้องมีความเหงา
ชีวิตก็ยากอยู่แล้ว
ไม่เคยเป็นของเรา
ทุกครั้งยังมีเรื่องราว
ที่มันสับสอนให้ทํามากมาย
แต่ละวันวงจรชีวิตก็ดูสําๆ
ก็ต้องทํา
ทํา
ทํา
แม้ต้องทําต่อไป
บางครั้งเหมือนฉันไม่รู้
ฉันจะทําเพื่อใคร
เหมือนฉันไม่มีจุดหมายที่ใจเฝ้าคอย
อยากรู้เหมือนกันว่าฉันมันเหยา
อะไรมากมาย
อยากรู้ทําไม
ฉันจะเหมือนเดิมคนเลื่อนลอย
กับภาระที่ฉันต้องรับมาเวลาที่มีก็น้อย
แต่ใจยังคอยจะเหงาทุกทีที่เผลอ
เบื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันฉันนี้แต่ไม่มีใครเลยที่จะมาให้เจอ
เป็นเหมือนน้ําค้างตอนเช้าที่ยังนอนและเหงา
อย
ากรู้เหมือนกันว่าฉันมันเหยาอะไรมากมาย
อยากรู้ทําไม
ฉันจะเหมือนเดิมคนเลื่อนลอย
กับภาระที่ฉันต้องรับมา
เวลาที่มีก็น้อย
แต่ใจยังคอยจะเหงาทุกทีที่เผลอ
เผลอความจริงรอคอยความฝันทุกวันฉันนี้
แต่ไม่มีใครเลยที่จะมาให้เจอ
เป็นเหมือนน้ําค้างตอนเช้าที่ยังนอนและเหงา
แสงตะวันก็เผ่าให้แห้งไป
นี่หรือชีวิตของฉัน
ที่ยังคงละเมอ
และแล้ววันนึงชีวิตก็แห้งไป
แห้งไป