อยู่คนเดียวนอนมองดูฟ้าด้วยความสงสัย
ว่าทําไมคนเราถึงต้องมีความเหงา
ชีวิตก็ยากอยู่แล้ว
ไม่เคยเป็นของเรา
ทุกครั้งยังมีเรื่องราว
ที่มันสับสอนให้ทํามากมาย
แต่ละวันวงจรชีวิตก็ดูสําๆ
ก็ต้องทํา ทํา ทํา และต้องทําต่อไป
บางครั้งเหมือนฉันไม่รู้
ฉันจะทําเพื่อใคร
เมื่อฉันไม่มีจุดไม้ที่ใจเฝ้าคอย
อยากรู้เหมือนกันว่าฉันมันเงาอะไรมากมาย
อยากรู้ทําไมฉันจะเหมือนเดินคนลืนลอย
กับภารกิจที่ฉันต้องรับมาเวลาที่มีก็น้อย
แต่ใจยังคอยจะเงาทุกทีที่เพลิง
เบื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันฉันเอง
แต่ไม่มีใครไหลที่จะมาให้เจอ
เป็นเหมือนนั้นครั้งตอนเช้า
ที่ยังนอนละเมอ
และแสงตะวันก็เผ่าให้แห้งไป
อยากรู้เหมือนกันว่าฉันมันเงาอะไรมากมาย
อยากรู้ทําไมฉันจะเหมือนเดินคนลืนลอย
กับภารกิจที่ฉันต้องรับมาเวลาที่มีก็น้อย
แต่ใจยังคอยจะเงาทุกทีที่เพลิง
เบื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันฉันเอง
แต่ไม่มีใครไหลที่จะมาให้เจอ
เป็นเหมือนนั้นครั้งตอนเช้า
ที่ยังนอนละเมอ
และแสงตะวันก็เผ่าให้แห้งไป
นี่หรือชีวิตของฉัน
ที่ยังคงละเมอ
และแล้ววันนึงชีวิตก็แห้งไป
และแล้ววันนึงชีวิตก็แห้งไป
