คน
ที่อ่อนละละ
มีเธอเข้ามาในวันหนูเหงา
เตือนตัวเองเบาๆ
ว่าควรห้ามใจ
ไม่อยากเจอสันสัม
ไม่อยากท้มแท้ให้ใครหมดทั้งใจ
กลัวต้องเป็นฝันร้าย
อีกครั้งหนึ่ง
เธออาจจะเป็นดิ่งเช็ดน้ําเย็นชลงจิตใจ
หรืออาจเป็นไฟที่มาแห้ดเผ่า
บางทีใจเธอก็ดูยากเย็นจนเกินจะคาดเดา ก็รู้ต้องหยุดตรงนี้
แต่ฉันก็ปล่อยให้ใจรักไปโดยไม่มีเหตุผล รักเธอโดยไม่มีคอแม้
โดยไม่แค้
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้เป็นยังไร ถ้าใจเธอไม่จริงยังนา
หยุดฉันทีได้ไหม ก่อนที่หัวใจจะรักเธอไปตอนนี้
ทุกครั้งที่เธอทําดีกัน ยิ่งทําให้ฉันคิดมา
มีอาหารยักษ์ยังชั่งใจอีกต่อไป
ห้ามตัวเองที่ไร ทําไมข้างในมันยิ่งเรียกร้อง
เหมือนว่าในสมองไม่ยอมสั่งหัวใจ
รักไปโดยไม่มีเหตุผล รักเธอโดยไม่มีคอแม้
โดยไม่แค้ไม่ว่าวันพรุ่งนี้เป็นยังไร ถ้าใจเธอไม่จริงยังนา
ฉันที่ใจมัน ก่อนที่หัวใจจะรักเธอไปตอนนี้
ก่อนที่
หัวใจ
จะรักใครไปอีกครั้ง