แอบส่งดักไม้ไปให้
เธอไม่รู้หรอก
กับสิ่งดีๆให้เธอ
เธอไม่รู้
ยังคงปิดบังซ่อนอยู่
เธอไม่ต้องรู้
ว่าฉันนั้นคือใคร
ส่งวางคิดถึงไปให้
เธอไม่รู้หรอก
เป็นกําลังใจให้เธอ
อยู่เสมอ
แม้เราไม่ได้พบเธอ
อย่าดาวเลยเธอ
ว่าฉันนั้นเป็นใคร
ฉันอาจเป็นสายฝนเมื่อเธอร้อนใจ
อบบุญเหมือนไฟเมื่อเธอเหน็ดหนาว
อาจเป็นดมตรีกลมเธอเมื่อเงาอาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแงนมอง
แค่เพียงช่วยรับมันไป
ในทุกๆ อย่าง
ก็เพียงต้องการให้เธอ
มีสุขเสมอ
แม้เราไม่ได้พบเธอ
อย่าดาวเลยเธอ
ว่าฉันนั้นเป็นใคร
ฉันอาจเป็นสายฝนเมื่อเธอร้อนใจ
อาจเป็นสายฝนเมื่อเธอเหน็ดหนาว
อาจเป็นดมตรีกลมเธอเมื่อเงา
Nanana...
และเมื่อถึงเวลาก็จะรู้
แผ่นที่ฉันนั้นทําให้เธอไป
จะเขียนข้อความหนึ่งไปกับดอกไม้
ให้เธอเรียกฉันว่า สายลมที่หวังดี
ฉันอาจเป็นซ้ายฝนเมื่อเธอร้องใจ
ออกภูมิเหมือนไฟเมื่อเธอเห็ดน้าว
อาจเป็นดนตรีความเธอเมื่อเงา
อาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแง่นมอง
สายฝันเมื่อเธอรักใจ
ออกหุ่นเหมือนไฟเมื่อเธอเหล็ดเดา
อาจเป็นดนตรีลมเธอเมื่อเงา
อาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแง่นหมอ