ใ
ครบางคนได้แค่เพียงแต่รอ
คนบางคนจะคืนมา
ยังทําคําทุกๆคําก่อนลา
และเจอเธอ
การรอคอยที่ไม่มีจุดใหม่
มันเป็นความทรมาน
วันวันนึง
มันช่างดูเหนื่อนาน
ก็วันแต่ละวันจะเลยไป
ดูมันนาน
มันเหนื่อยจนไม่เข้าใจ
มันลังเลและหมดหวัง
ไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน
ไม่รู้เมื่อไรที่เราจะพบกัน
จะเหลือสักกี่ปีจะเหลือสักกี่วัน
ที่ชีวิตฉันที่อยู่
ได้พบและเจอเธอ
ในใจมันยังร้อนๆ
ในใจมันยังหอยหา
ในใจมันยังทุกทน
เพราะรอจนมาแต่ก็ถามหัวใจ
เมื่อไรจะเจอกัน
ไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน
ไม่รู้เมื่อไรที่เราจะพบกัน
จะเหลือสักกี่ปีจะเหลือสักกี่วันที่ชีวิตฉันที่อยู่
ไม่รู้ต้องรออีกนานที่ไหน
ไม่รู้เมื่อไรที่เราจะพบกัน
จะเหลือสักกี่ปี
เหลือสักกี่วัน
ที่ชีวิตฉันที่อยู่
ได้พบและเจอเธอ
