ถ
้า
เธอ
มีหัวใจเหมือนฉันสักหน่อย
เธอคงไม่ปล่อยให้ฉันต้องคอย
อย่างนี้
เธอคงมองซึ้งถึงไมตรี
เธอคงมองซึ้งถึงความหวังดี
ที่มีเรื่อยมา
สู่
รอ
รอแล้ว รอแล้ว รอไม่สิ้น
รอจนไกลดับทมทัพแผ่นเดินแผ่นฟ้า
เธอมองไม่ซึ้งถึงสายตา
เธอมองไม่ซึ้งถึงความรู้ชา
ว่าฉันสัทธาเพียงใด
ทุกวันหินมันยังกร่อนแต่หัวใจอ่อนอ่อนของเธอทําด้วยสิ่งใด
ฉันไม่สะทุกสถานสะเทือนเหมือนหัวใจ
ฉันไม่หวั่นไหว
ว่าใครเขารักเขารอสิ่งหลม
หลมหายใจของฉันเมื่อไร
เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใครเฝ้างอ
ฉันมีรักมีรักเพียงพอใครกันรอแล้วแล้วยังเฝ้ารอเขารอเขารอเขารอเขารอ
สิ่งหลมหลมหายใจของฉันเมื่อไร
เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใครเฝ้างอ
ใครกันมีรักมีรักเพียงพอ
ใครกันรอแล้วแล้วยังเฝ้ารอ
เขารอเขารอเขารอเขารอ
