M.O.C.K.กูหยิบบุหรี่ขึ้นมาดูกางคันเพราะมันเจอทางกันตอนกลางดึกบีบอกได้ดิศูจรรย์ชันมีพวกคนมากมายแต่ไม่มีเพื่อนตายถ้ามการตellyกูรู้สึกว่าเดียวดายแต่ที่แม่งวุ่นวายยังไม่มีใครสัดทุด ถามความตื่นกูรู้สึกว่าอันตราย แต่ไม่อยากให้ฝันสลายก็ต้องยอมลงสุกคามถ้ามการสักสามจม noticeable เป็นเปลี่ยนโลกแม่ตัวเองมาเสี่ยงโชคเล่นหัวก้อยว่าไม่อาจท segue โลกออกไปไกลข้น แกก็เข้าตามที่คิดได้กูต้องออกไปมาเติม อยู่ทั้งวิ่ง อยู่ทั้งเดินเมื่อทั้งมอง มีทั้งเมือน มีทางเดิน แต่ไม่มีหยุดกูทํางานแม้ทุกวัน แม้บางจันทร์ หรืออังคารแม้บางปุ๊บ ฟะเรือหัด หรือว่าศกกูตั้งคําถามด้วยตัวเอง อยู่ทุกวันว่าที่ทําอยู่ประจําในกูทําเพื่ออะไรคนมันอยากให้พักเข้าใจว่าใจรักแต่ร่างกายมันมีอะไรแต่หัว้าน้ําขึ้นก็ต้องรีบตักอีกซักพักน้ําโล่คงไม่มีกินชื่อเสี่ยงเงินท์โตกูเหมือนน้ําพ่มหนัก2 ปีกว่าๆยังไม่ยืนดินกูยังนึกถึงกระจกบานนั้นที่สัมพันธ์กับความจริง*