Կարգաճահոս կեդագին ըման,
դու հույս ես տարձել մեր կարոթում,
չկնաղ երգիր,
վեհ երգիր,
դու ձախքիր եւ ժբտա,
Ձախքացովիտ երգիր աննման,
ծնձա երգիր,
ճան երգիր,
իմ այասնամբ։
Գան ճան հայացիկ։
Ձանչյան հայացիկ։
Աջում երեց սիլում իք։
Մափերիս խոներում հետ։
Միշբարում ես ահուշի։
Ձանչյան հայացիկ։
Աջում երեց սիլում իք։ Մափերիս խոներում հետ։ Միշբարում ես ահուշի։
Արիվ է գյո՛՛ սիմանա,
գիշեր է բադրասմնա։ Արիվ է գյո՛՛ սիմանա,
գիշեր է բադրասմնա։
Եզ մեր դում վիդի դանեմ,
բոլորից վիդի բահեմ։ Եթե ոպ չել ասեց ինձ,
սիրում եմ,
ասիրում եմ։
Ճան, Ճան,
Ճան,
հայախջի։ Աճյուկներս սիրունիք,
Հապերիսքոներում նետ։ Միշբարում ես ահուշի։
Հեյ,
գեց է, գեց է, ամենիա,
գանաչ, գանաչ!
Երեւան սինունան նման, երկերը սինուն են անուշ,
Ճանպեկը տրախտի արձան, երեւան սինունան նման,
դաշտերը տկանաչ,
գանաչ,
երգին գտ բայզարը գաբուղիտ,
գարուն էսմիշ երեւան, բակուրե՛ չունիտ երեւան.
Ստարձանդյունները գանաչ,
գանաչ,
երգին գտ բայզարը գաբուղիտ,
գարուն էսմիշ երեւան,
բակուրե՛ չունիտ երեւան.
Ուհ!
Մենիյա, ոոոոոոոո հել, վարենդ է կոճանիմ,
ոոոոոոո ոոոոո հել, վարենդ է կոճանիմ, հել!
Սինդսմիշ համ չեն գմենա ուրվորլը ասկս իմ,
Ուրշաբուդեն Կալիվորնիա շիհամ պերեց իմ հոգին,
պարիզ իչն եմ,
շունչը սարդեմ,
դեսն մի մն կերեներին,
Ուրվոր հայգա հոնալսանգա միշ պատաս մելս ուրչպարին,
Ուո, ո, ո,
հեյ, վարենդ նեկո՛՛րին,
Սկանչելի, զմայնելի,
Իմ սին ու ին կարում երեփան,
բայց նախանդրելի եւ գանադելի,
Կազ մեն ապրել մեր նոր Հայաստան,
Բայլում արեւ,
աստեր շող, լույս է ուզում մեծ կարոդով երեփան,
Ահբ յուրներով,
անուշոդերով,
գազ մեն ապրել մեր նոր Հայաստան,
Ոթ հոսկով պայց շակով բիդի հնենք,
Հայաստանի նոր գյան բիդի թերեք,
Մեր հածը մել է զոբիդի հուզենք,
գիտար,
որ մենք է կոյություն ունենք,
Ստանչելի, զմանդելի,
իմ սինուրին կարով են է մանը,
բայց նահմլելի է եւ կարելի է,
գազմեն ապրել մեն նոր Հայաստանը,
այլու արեւ,
աստեր շով,
լույս է ուզում մեծ կարոդով եր հետ բանը,
աղպյուրներով անշոդերով գազմեն ապրել մեն նոր Հայաստանը,
գազմեն ապրել մեն նոր Հայաստանը,