Vakna upp og spyr,
eð þetta blóðu heildar minn,
eð mörgum ljósaurum í burtu og ekki nálegt leinum öðrum.
Eynkinn getur náð í miður,
þugutleir í galt talandi.
Þetta átti að vera paradísaland,
eitthvað sem við gætum kalla sama staf.
Fetni endaði þetta allt svona,
var verra en við þórnum að vona.
Og við ætluðum að byggja upp það sem að jörðinni hafi gubað upp.
Og við durftum inn í sama farið,
sáum að við höfðum ekki fundið svarið.
Saga nendur tekkur sig,
saga nendur tekkur sig,
saga nendur tekkur sig á nýtt.
Fernast um hugans heiminn gei
ljósaur,
eða er þetta raunveruleg?
Allt sem á flugi um enda lausan hei.
Já, allt svo undarleg,
svo fyrðuleg.
Ljósaur
í fjarska huganstúr,
mitt leyndar mán um alla tím.
Um alla heimsins geima flyggja nú
og enda laust,
svo áfram,
áfram líf.
Eingin getur sýður
það sem hefur hérna gert.
Allt var eðilagt og þurskaðu,
umbreytist var það stóri helgjarsú.
Veru stöprittan,
geyslavit veðurfan
og ég er að missa sjón.
Heiringan alveruna tón,
heiminn hefur breyst í gerðvígrinn.
Brengluð er þessi tímaleng.
Borgirnar á ruslebygðum,
á allra byrtuna á lokum skjúdum.
Fenni endaði þetta að svona,
var verra en við þóndum að vona.
Ánstadað við paradísanam,
en núna olni freið eilíglan.
Nú þarf leika finna mínalegin,
halda bukt úr all faralegin.
Þessi plán er það hefur hrjúnir sýtski.
Ég er eitt fyrir framtíð sjö.