ਤੇਰੇ ਨੈਡਾ ਜਾਬੇ ਰੁਖੀਆ ਪਡੀ ਲੈਆ ਬਤਾ ਨੀ ਕੇਂ ਜੇ ਬੇ ਵੱਫਾਈਆ ਜਾਰ ਲੈ ਤੇਰੇ ਬਲ ਹੁਣੇ ਦਾ ਕੋਈ ਰਾ ਨੀ ਜਾਂਦਾ
ਦੀਲ ਨੇ ਅਪਣੀਆ ਡੋਰਾ ਕੱਸ਼ਕੇ ਭਡੀ ਲੈਆ
ਬੀਡ ਵੀਚ ਖੋਗਿਆ ਹੇ ਉਸੇ ਥਾਂਤੇ ਖਲੋ ਗਿਆ ਹੇ ਬੀਡ ਵੀਚ ਖੋਗਿਆ ਹੇ
ਸਚੀ ਕਲਾ ਹੋਗਿਆ ਹੇ ਆਰਾ ਮੇਰਾ ਦੀਲ ਹੇ ਨਾ ਸਿਦੀ ਹੋਗਿਆ ਹੇ ਆਰਾ ਮੇਰਾ ਦੀਲ
ਸਚੀ ਕਲਾ ਹੋਗਿਆ ਹੇ ਆਰਾ ਮੇਰਾ ਦੀਲ
ਤੇਰੀ ਏਨੁੰ ਹਰ ਇਕ ਖਤਾ ਭੀ ਕੋਬੂਲੇ ਦੂਰ ਹੋਕੇ ਜੀਨ ਵਾਡੀ ਸਜਾ ਭੀ ਕਬੂਲੇ
ਇਸਟੀ ਦੇਦਾ ਸਿਖਰ ਭੀ ਵੇਖੀ ਤੁਂ ਜੋ ਕੀਤਾ ਇਨੁੰ ਦਗਾ ਭੀ ਕਬੂਲੇ
ਤੁਂ ਜੋ ਕੀਤਾ ਇਨੁੰ ਦਗਾ ਭੀ ਕਬੂਲੇ
ਖੁਦ ਨੂ ਦੀਲ ਆਸੇ ਦੀਂਦਾ ਤੇਨੂ ਏ ਆਸੇ ਦੀਂਦਾ ਇਨਾ ਵਡਾ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਯਾਰਾ ਮੇਰਾ ਦੀਲ
ਤੇਰੇ ਆਤੋ ਛੁਟ ਗੇਆ ਡੀਕੇ ਆਤੇ ਤੁਟ ਗੇਆ ਟੋਟੇ ਟੋਟੇ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਯਾਰਾ ਮੇਰਾ ਦੀਲ
ਸਚੀ ਕਲਾ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਯਾਰਾ ਮੇਰਾ ਦੀਲ
ਸਚੀ ਕਲਾ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਯਾਰਾ ਮੇਰਾ ਦੀਲ
ਤੇਰੇ ਹਤੁਂ ਬੀਖਰ ਗਿਆ ਹਾਂ ਲਗਦਾ ਏ ਨੀਖਰ ਗਿਆ ਹਾਂ
ਤੁ ਹੋਮੇ ਜੇ ਦੂਰ ਤਾ ਲਗਿਦਾ ਅਪਨੇ ਆਪ ਤੋਂ ਬੀਛਿਡ ਗਿਆ ਹਾਂ
ਹੋਡੀ ਹੋਡੀ ਕਾਂ ਫੀਰ ਹੋਯਾ ਦੇਵਾਬਾ ਤੁਂ ਆਖਿਰ ਹੋਯਾ ਫੇਰ ਤੇਰ ਖਾਤੀਰ ਰੋਯਾ
ਇਨਾ ਵਡਾ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਯਾਰਾ ਮੇਰਾ ਦੀਲ ਤੇਰੇ ਹਾਤੋ ਛੁਟਗੇ ਅਡ਼ਕੇ ਆਤੇ ਤੁਟਗੇ ਆ ਟੋਟੇ ਟੋਟੇ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਯਾਰਾ ਮੇਰਾ ਦੀਲ
ਸਚੀ ਕਲਾ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਯਾਰਾ ਮੇਰਾ ਦੀਲ
ਮੇਰ ਕਿਹ ਮੁਤੁ ਉਹਾਵ ਹੈ