ਹੋ ਚਲ ਤੇਰੀ ਮੇਨੀ ਤੋਟ ਗਈ ਹੋ ਗਲ ਪਿਆਰ ਵਾਲੀ ਮੁਕ ਗੈ ਹੋ ਚਲ ਤੇਰੀ ਮੇਨੀ ਤੋਟ ਗੈ ਹੋ ਗਲ ਪਿਆਰ ਵਾਲੀ ਮੁਕ ਗੈ
ਹੋ ਪਰ ਫੀਰ ਵੀ ਸਤਾਵੇ ਰੂਨੁ ਤੇਰੀ ਥੋਡ ਨੀ
ਨਾ ਮੇ ਤੇਨੁ ਪੁਲੇ ਆਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੇਂਡ ਨੂ
ਜੇਤੇ ਮੀਲ ਦੇ ਹੋਂ ਦੇ ਸੀ ਆਦ ਆਵੇ ਮੋਡ ਨੀ
ਨਾ ਮੇ ਤੇਨੁ ਪੁਲੇ ਆਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੇਂਡ ਨੂ
ਜੇਤੇ ਮੀਲ ਦੇ ਹੋਂ ਦੇ ਸੀ ਆਦ ਆਵੇ ਮੋਡ ਨੀ
ਹੋ ਯਾਦ ਆਵੇ ਮੋਡ ਨੀ
ਤੇਨੁ ਚੋਂਦਾ ਆਪ ਲੋਣਾ ਮੇ ਯਾਦ ਮਲੋ ਸੋਰੀ ਓਂ ਦੀ ਆ
ਸੇਨੀ ਹੁਂਦੀ ਓਖੀ ਵਾਲੀ ਪਲੇ ਚੀ ਸੇ ਜੋਜ ਗੋਂ ਦੀ ਆ
ਜੀਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਨ ਹੋਵੇ ਆਸੀ ਥਾਂ ਫੀਰ ਲਬਾ ਆਵੇ ਸਮਂਜ ਨ ਕੇਡੀ ਜਗਾ ਜਾਮਾ ਦੋਡ ਨੀ
ਨਾ ਮੇ ਤੇਨੁ ਕੁਲ਼ੇ ਆਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੇਂਡ ਨੂਂ ਜੀਤੇ ਮੀਲਦੇ ਹੁਂ ਦੇ ਸੀ ਆਦ ਆਵੇ ਮੋਡ ਨੀ
ਨਾ ਮੈ ਤੇ ਨੂ ਭੁਲ ਲੇ ਆਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੇਂਡ ਨੂ
ਜੇ ਤੇ ਮੀਲ ਦੇ ਹੁਂ ਦੇ ਸੀ ਆਦ ਆਵੇ ਮੋਡ ਨੀ
ਹੋ ਯਾਦ ਆਵੇ ਮੋਡ ਨੀ
ਰਾਂਗ ਜੀਂਦਗੀ ਦੇ ਫੀਕੇ ਹਰ ਪਾ ਸੇ ਤਨ ਹਾਈਆ
ਖੋਰੇ ਹੋਣੀ ਨਾ ਨਸੀਬ ਕਦੇ ਜੋ ਗਡੀ ਕਠੇ ਆਂ ਬਤਾਈਆ
ਆਜ ਤੀਕ ਜਾਨ ਸਕੇ ਆਨ ਡੁਂਗੀ ਏਰ ਮਜ ਕਦੇ ਤੋਡਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਸਮਾਂ ਦੇ ਵੇ ਜੋਡ ਨੀ
ਨਾ ਮੈ ਤੇਨੁ ਕੁਲੇ ਆਪਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੇਂਡ ਨੂਂ ਜੇਥੇ ਮੀਲਦੇ ਹੋਂ ਦੇ ਸੀਆਦ ਆਵੇ ਮੋਡ ਨੀ
ਨਾ ਮੈ ਤੇਨੁ ਕੁਲੇ ਆਪਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੇਂਡ ਨੂਂ ਜੇਥੇ ਮੀਲਦੇ ਹੋਂ ਦੇ ਸੀਆਦ ਆਵੇ ਮੋਡ ਨੀ
ਹੋਇ ਆਦ ਆਵੇ ਮੋਡ ਨੀ
ਓ ਸਾਬ ਖੇਂਡ ਤੱਕ ਦੀਰਾਂ ਦੇ ਕੋਈ ਹਾਸ ਦਾ ਕੋਈ ਰੋਂਦਾ ਹੇ
ਕੋਈ ਬਲੇ ਖੁਸਿਆਂ ਦੇ ਦੀਵੇ ਕੋਈ ਪਾਣਡ ਗਮਾ ਵਾਲੀ ਟੋਂਦਾ ਹੇ
ਹੋਂਦੇ ਪੇਆਰ ਦੇ ਹੁਲਾ ਰੇ ਕੀ ਸੇ ਕੀৌ ਨੂ ਨਸੀਵ ਪਾਰ ਹਰ ਮੁਨ ਜੋਤ ਨਇ ਉਕਿਤੀ ਗੋਰ ਨੀ
ਮਨਰਾਜ ਬੇ ਸਕ ਮੈ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਬੋਤ ਖੋਸ਼ ਰੈਨਾ ਸੀ
ਪਰ ਅਪਨੇ ਕਾਰਦਿਆ ਨੋ ਦੁਖ ਦੇਕੇ ਮੈ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨੈ ਰੈ ਸਕਤੀ
ਆਜ ਤੋ ਬਾਦ ਆਪਾ ਕਦੇ ਨੀ ਮੀਲਾਂਗੀ
