สุดอาลัยอาวร เมื่อฉันต้องจรไปเพื่อทํางาน
หวังได้สุขสําราญ หาเงินสู่งาน ไม่พรรณวันกลัว
ถึงลําบากลําบล ก็จะอดทน ก็ร่างสร้างตัว
เรื่องงานฉันไม่วันกลัว ห่วงเจ้าทุนหัว แต่จําใจล่า
ก่อนที่จะจากกัน เธอยังรําพัน ว่าฉันจะขอ
ตราบดาวเรือนเรือนลอย ฉันก็จะคอยดังปราธนา
รักจะชื่นชําวาน คงอีกไม่นาน ไว้วันย้อนมา
บอกตอกยามอําลา จะรอเธอจ๊ะ กลับมาไหวๆ
จากวันเดือนเลือดไป ฉันค้ายแรงกาย พอได้เงินมา
หวังได้ชื่นโลกราศ โทยายแก้วตา มาแปรเปลี่ยนไป
ชํา จําต้องคลวนพราง เหมือนว่าลงทาง อยู่ป่ากลางไพร
ไม่รอแล้วหลอกทําไม หมดสิ้นที่หมาย ปวดใจเต็มที
ก่อนที่จะจากกัน เธอพร้อมจํานั้น ให้ฉันโชคดี
เหมือนดังถูกเคียงตี นึกถึงทุกที ปวดแปลบหนักหนา
รักคิดว่าชําวาน เคยวาดวิมาณ ไว้อันโสภา
เปลี่ยนไปไม่เหมือนวาจา วิมาณที่หาน้ําตาฉันเอง
จากวันเดือนเลือนไป ฉันคล้ายแรงกาย
พอได้เงินมา หวังได้ชื่อนุรา โทยายแก้วตา มาแปลกเปลี่ยนไป
ชํา จําต้องคลวนคลาง เหมือนว่าลงทาง อยู่ภาคกลางไกล
ไม่รอแล้วหลอกทําไม หมดสิ้นที่หมาย ปวดใจเต็มที
ก่อนที่จะจากกัน เธอพร้อมจํานั้น ให้ฉันโชคดี
เหมือนดังถูกเหยียนตี ลึกถึงทุกที ปวดแปลบหนักหนา
รักคิดว่าชําวาน เคยวาดวิมาณ ไว้อันโสภา
ยนไปไม่เหมือนวาจา วิมาณที่หาน้ําตาฉันเอง
ก็ไม่รอแล้วหลอกทําไม หมดสิ้นที
ไม่รอแล้วหลอกทําไม ฉันโชคดี
