สุดอาลัยอาวร เมื่อฉันต้องจรไปเพื่อทํางานหวังได้สุขสําราญ หาเงินสู่งาน ไม่พรรณวันกลัวถึงลําบากลําบล ก็จะอดทน ก็ร่างสร้างตัวเรื่องงานฉันไม่วันกลัว ห่วงเจ้าทุนหัว แต่จําใจล่าก่อนที่จะจากกัน เธอยังรําพัน ว่าฉันจะขอตราบดาวเรือนเรือนลอย ฉันก็จะคอยดังปราธนารักจะชื่นชําวาน คงอีกไม่นาน ไว้วันย้อนมาบอกตอกยามอําลา จะรอเธอจ๊ะ กลับมาไหวๆจากวันเดือนเลือดไป ฉันค้ายแรงกาย พอได้เงินมาหวังได้ชื่นโลกราศ โทยายแก้วตา มาแปรเปลี่ยนไปชํา จําต้องคลวนพราง เหมือนว่าลงทาง อยู่ป่ากลางไพรไม่รอแล้วหลอกทําไม หมดสิ้นที่หมาย ปวดใจเต็มทีก่อนที่จะจากกัน เธอพร้อมจํานั้น ให้ฉันโชคดีเหมือนดังถูกเคียงตี นึกถึงทุกที ปวดแปลบหนักหนารักคิดว่าชําวาน เคยวาดวิมาณ ไว้อันโสภาเปลี่ยนไปไม่เหมือนวาจา วิมาณที่หาน้ําตาฉันเองจากวันเดือนเลือนไป ฉันคล้ายแรงกายพอได้เงินมา หวังได้ชื่อนุรา โทยายแก้วตา มาแปลกเปลี่ยนไปชํา จําต้องคลวนคลาง เหมือนว่าลงทาง อยู่ภาคกลางไกลไม่รอแล้วหลอกทําไม หมดสิ้นที่หมาย ปวดใจเต็มทีก่อนที่จะจากกัน เธอพร้อมจํานั้น ให้ฉันโชคดีเหมือนดังถูกเหยียนตี ลึกถึงทุกที ปวดแปลบหนักหนารักคิดว่าชําวาน เคยวาดวิมาณ ไว้อันโสภายนไปไม่เหมือนวาจา วิมาณที่หาน้ําตาฉันเองก็ไม่รอแล้วหลอกทําไม หมดสิ้นทีไม่รอแล้วหลอกทําไม ฉันโชคดี