سنو کہانی میری زبانی،
میں جی او بے واس مجھبور،
جنوں اکنم راہی دے گیتاں
جگ دے وش کیتا مشہور،
پائے نہ کھیڑے تقدیران،
اسی اک دوجہ توں ہو گئے دور،
او دستا پھیرا دنیا نوں
میں گنسم رہ کے ہو گئی چور۔
بہتی چکوی مار دیندی ہے
بول کے دست پچھ لوٹا نوں
گیتا راہی کناہ وش رس گھول کے دست پچھ لوٹا نوں،
چپدا جندرا توڑ کہانی کھول کے دست پچھ لوٹا نوں،
اپنے دل دے ہوکی ہاںواں کھول کے دست پچھ لوٹا نوں۔
گیت لکھینے آرہ میری دردہ بھری کہانی دے، اینہاں گیتاں وچ لکھینے
دکھڑے اک مر جانی دے، خورے کی کی سوچنے لوکاں سنکے بولنے
مانی دے، دور کران شک ساریاں دے، اج نالے دل بر جانی دے۔
ایس درد بھری کہانی نوں لوکاں تا کچان
واستے، تاون حاصل نصیر احمد بشیر بڑے پند والے
دا، تے دلاؤر چودری تے لو سنو دکھاں تے درداں بھری
آواز، جواب محبوبہ اکرم براہی۔
پاوے وچ پردیسان دے پے وسن، سجن دلان وچو
ہندے دور نئیوں، یار یارانو سد دے تے نا آوے،
یار اینہا بھی ہوندا مجبور
نئیوں، دولت شہ جے اک آن جان والی، چنگا ایندے تے کرنا غرور نئیوں،
بیک دولتا نوں پیار پھول جانا، ارب یار دا ایک دستور نئیوں۔
بیک بنگلا تو کیوے وچ تو کیوے کار
بھول گئے کانوں، رائی آوے میرا تکڑی دا پیار
دست دووے سو نوں آرے نا پار، بیک بنگلا تو کیوے وچ تو کیوے کار
بھول گئے کانوں، رائی آوے میرا تکڑی دا پیار، بیک بنگلا
تکڑی دا پیار، بیک بنگلا
تیرے
دلی بازی رہے اسی بیٹھے آنکھار، بیک بنگلا
تو کیوے وچ
تو کیوے
کار بھول گئے کانوں، رائی آوے میرا تکڑی دا پیار، بیک بنگلا
تیرے دستان دکھ کیڑے کیڑے آر پھر گئی
میں کلی سب، باگے نکھلے پونڈ بچھڑے،
وانگوں ابدی کرنی آنکھار، بیک
بنگلا تو کیوے وچ
تو کیوے کار بھول گئے کانوں،
عنوانی