Vurur, belki de balığın dışındakiler bizdik.Çarmıha gerilen, onlar ateşte yanmaz.Kuyulara atılan, düzene baş kaldıran ve tek eden süt sağanlar.Şapkadan tavşan çıkaranlar, çobanlar, başıboş köpekler.Derin bir muhabbetin hoşluğunda.Sen o balığı sudan çıkar ve gör.Çırpınışlarını ona sor.Can verirken havasıyla boğulunca insan, bendeki aşk yarasıdır.Sorarsan doğum sancısıdır.Nasıl da gökyüzü kızıla döndü, yıldızlar tesbih tanesi dağıldı.Her gece yavrusu.Yavrusunu yiyen böcek, kurt uluması gibi uzakta sesler.Gökyüzünün merhameti vardı yeryüzüne.Verecek ne kadar.Ne deniz bir dalgası, ne olabilir sabaha kadar.Vurur, vurur kıyıya ta ki seni alana kadar.Duyulmaz ağıtlar ve feryatlar.Can verene kadar.
